Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
De oude Adam leeft nog in de meeste mannen, hoe rechtschapen zij ook zijn mogen, en dit is een van de wijzen, waarop hij zich laat gelden. "Welnu," zeide hij, "het verheugt mij, dat zij zulk een goed vooruitzicht heeft; dat verdient zij. De Welsche landheer mag van geluk spreken; Miss Granger is een bizonder lief meisje." "Veel te bizonder," zeide Lady Honoria droog.
Als Geoffrey gedaan had wat hij had behooren te doen, zou hij niet naar Bryngelly terug zijn gegaan, en dan zou er geen geschiedenis te verhalen zijn, of, ten minste, niets bizonders. Eindelijk kwam Granger met zijn gast te Bryngelly aan; er was niemand om hen op te wachten, want niemand wist dat zij kwamen, dus liepen zij naar de pastorie.
Geoffrey beschouwde hem met ongerustheid, en merkte op dat hij in de laatste zeven maanden niet weinig verouderd was. Kwam hij hem slecht nieuws van Beatrice vertellen dat zij ziek of dood was, of dat zij trouwen ging? "Hoe gaat het u, mijnheer Granger?" zeide hij, hem de hand toestekende, en zijn stem zoo goed als hij kon bedwingende. "Hoe gaat het? Dat is een onverwacht genoegen."
Ik hoop, mijnheer Bingham, dat ge zult inzien kortom, dat ge mij niet verkeerd begrijpen zult." "Miss Granger," antwoordde hij, "er bestaat tusschen ons iets, dat ons altijd aanspraak geeft op wederzijdsche achting en vertrouwen de band van leven en dood. Zonder u, zou ik hier nu niet zitten om uw vertrouwelijke mededeelingen aan te hooren.
Het plan werkte goed, maar zou het niet tot een climax gebracht kunnen worden? O, als hij maar de onbezonnenheid beging van met Beatrice weg te loopen, zoodat zij haar kwijt was en vrij haar eigen spel kon spelen! Kort na het avondeten, gingen Elisabeth en Beatrice naar bed en lieten haar vader met Geoffrey alleen. "Welnu," zeide Granger, "hebt gij een woordje met Beatrice gesproken?
Beatrice nam haar in haar armen, en ging op het bed zitten. Het kind werd al kalmer en kalmer, totdat zich eensklaps een akelige verandering op haar gelaat vertoonde. "Zij sterft," fluisterde de dokter. "Houd mij vast, houd mij vast!" zeide het kind, wier helderheid van geest op het laatste oogenblik scheen terug te komen. "O, Miss Granger, ik zal niet naar de hel gaan, zal ik wel?
De Eerste Minister verzocht zelfs, toen hij hoorde dat die vreemde heer een predikant uit Wales was, aan hem voorgesteld te worden, en knoopte dadelijk een gesprek met hem aan over tienden een onderwerp, waarin Granger volkomen thuis was.
Hij begon: "Waarde mijnheer Bingham," en eindigde: "Uw dienstwillige Beatrice Granger"; hij behelsde niets anders dan beuzelachtigheden, en gaf de hoop te kennen dat hij later in den zomer nog eens te Bryngelly zou komen, om samen een roeitochtje te doen.
"Zou het noodig zijn, dat ik van avond nog terugkwam?" vroeg zij den assistent. "Ik geloof het niet," antwoordde hij, "tenzij gij mocht willen hooren of Miss Granger bijkomt?" "Dat hoor ik morgenochtend wel," zeide zij, "Arm meisje! Ik kan haar toch niet helpen." "Neen, Lady Honoria, gij kunt haar niet helpen. Zij heeft uw echtgenoot het leven gered, zegt men." "Zij moet een moedig meisje zijn.
Ik zal met haar spreken in het aangezicht van God en de menschen, zooals God mij ingeeft te doen, en dan zal alles in orde zijn dat weet ik." Granger zag hem verbaasd aan. Hij was een predikant van de praktische soort, en zag niet recht in wat de Hoogere Macht met de huwelijksplannen van Owen Davies te maken had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek