Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
"Ween niet om hen, wie de sluier des grafs In 's levens morgenstond heeft voor ons oog verborgen." Eva's slaapkamer was een ruim vertrek, dat, gelijk al de andere kamers van het huis, op de breede veranda uitkwam. Aan de eene zijde grensde het aan de kamer van haren vader en moeder, aan de andere aan die, welke Miss Ophelia in gebruik had.
"Het was," gelijk een dichter zegt: "iets, dat geleek naar den overstap uit den dood in het leven, uit de windselen des grafs in het gewaad des hemels, uit de heerschappij der zonden en den strijd der hartstochten in de reine vrijheid eener gezaligde ziel, waar alle banden van dood en hel verbroken worden, en het sterfelijke de onsterfelijkheid aandoet, wanneer de genade de gouden poort heeft geopend en hare stem heeft gesproken: "Juich, uwe ziel is vrij!"
Men is weerloos tegen de holte van den nacht, de schaduwachtige voorwerpen, de zwijgende gestalten die verdwijnen wanneer men nadert, tegen de dreigende struiken en struweelen, tegen vale plassen, tegen de oneindige stilte des grafs, tegen alle mogelijke onbekende wezens, tegen het geheimzinnig buigen der takken, tegen schrikbarende boomstompen.
De geestelijkheid komt hen te gemoet met hoogopgestoken kruisen en vrome liederen zingend, en vol eerbied knielt de schare ter neder. Godfried werd tot koning van Jeruzalem verkozen. De edele ridder weigerde. Hij wilde geen gouden kroon dragen, waar Jezus gebloed had onder eene doornenkroon; hij vergenoegde zich met den titel van beschermer des Heiligen Grafs.
Daar het werk klaarblijkelijk op afstootelijke onderstellingen en allerminst op feiten berust, oordeelt hij het hoogst onschuldig. Baron Holbach, de schrijver, kondigt zich aan als afgeleefd grijsaard, die op den rand des grafs der afgeleefde menschheid de waarheid wil openbaren. Wel zeker, spot Wolfgang, die dit niet als een aanbeveling kan opvatten: Oude kerken hebben troebele ruiten.
Ga" "Ga gij veeleer," antwoordde de man, "gij hebt twee zusters te onderhouden." En een wonderbare strijd ontstond. De een wilde zich niet door den ander uit de poort des grafs laten zetten. "Haasten wij ons," zei Courfeyrac, "binnen een kwartier zal het te laat zijn." "Burgers," hernam Enjolras, "'t is hier de republiek, en het algemeen stemrecht geldt.
"Geoffrey, 't is waarschijnlijk 't is bijna zeker dat eer deze woorden u onder de oogen komen, ik naar het lichaam zijn zal, waar zij mij nimmer weder kunnen zien. Ik schrijf u op den rand des grafs: als gij dit leest, zal het over mij gesloten zijn. "Geoffrey, dan zal ik dood zijn. Ik durfde mijzelve niet vertrouwen om meer te schrijven, en ik had er ook den tijd niet toe.
Als tufbreukelingen, poogde ik te schertsen. Maar de grap, die trouwens walgelijk flauw was, ging heelemaal niet op. Wij keken elkander roerloos, met verstarde oogen aan. 't Was negen uur. Een stilte als die des grafs hing over het verlaten plaatsje.
In deeze verschrikkelyke gesteldheid verloor ik myn geduld, en ik verstoutte my om aan mynen Colonel te schryven, dat de soldaaten, die my nog overig waaren, door de gevolgen hunner vermoeienis en lyden afgemat, op den rand des grafs stonden, en dat men hen niet meer konde oppassen, zoo als hun staat verëischte, vermits de oppassers der zieken, by myne aankomst alhier, naar Paramaribo gevlucht waaren.
Of gaat ook tot u niet soms een prediking uit, als uw God bij uw inslapen u indachtig maakt: »Zoo omvang Ik u eens in mijn armen, als ge den slaap des grafs gaat sluimeren,« en straks bij uw ontwaken tot uw ziel zegt: »Zoudt ge aan Mij dan ook in uw doodsslaap u niet toevertrouwen; zie, Ik, uw God, bracht u immers terug in het heerlijkst licht?«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek