tufbreukelingen

Bijgewerkt: 3 juni 2025

Als tufbreukelingen, poogde ik te schertsen. Maar de grap, die trouwens walgelijk flauw was, ging heelemaal niet op. Wij keken elkander roerloos, met verstarde oogen aan. 't Was negen uur. Een stilte als die des grafs hing over het verlaten plaatsje.

Cyriël Buysse - De vroolijke tocht