United States or Dominica ? Vote for the TOP Country of the Week !


Midden in het heiligdom staat een prachtige, groote marmeren doodkist, rood van kleur, waar het deksel van is afgenomen, en waarin de doode rust. Een gedeelte van de windselen, die om hem heen waren geslagen, zijn losgemaakt, en zijn hoofd, zijn hals en schouders ziet men zwart en verdroogd.

Want zie: nóg voor mijn oogen staat Uw schoon gelaat geteekend, Der wangen teeder incarnaat Als roze uit windselen brekend, De schijning van Uw voorhoofd klaar, Dat, bij de kroon van donker haar, Is wonder-wit afstekend.

"Pierrot!" denkt ze opeens en kan de verleiding niet weerstaan hem hier te zien in de omlijsting van deze omgeving. Uit zijn windselen wikkelt ze hem los en zet hem neer op de bank. Zoodra de gondelier de pop bemerkt, ontstelt hij zichtbaar, staakt met een schok het roeien en staart naar het macaber-bleek fantoom dat schijnt opgerezen uit den nacht.... Dan, met diepen zucht: "È bellissimo!"

Een der Spanjaarden, die Arts was, drong er nu op aan om de wonde van het been, dat geheel omwikkeld was, te onderzoeken, doch toen men de windselen losgemaakt had en geene enkele wonde vond, vertelde de Kazike, dat hij niet gewond was geworden, maar dat men een' steen tegen zijn been gesmeten had.

"Het was," gelijk een dichter zegt: "iets, dat geleek naar den overstap uit den dood in het leven, uit de windselen des grafs in het gewaad des hemels, uit de heerschappij der zonden en den strijd der hartstochten in de reine vrijheid eener gezaligde ziel, waar alle banden van dood en hel verbroken worden, en het sterfelijke de onsterfelijkheid aandoet, wanneer de genade de gouden poort heeft geopend en hare stem heeft gesproken: "Juich, uwe ziel is vrij!"

Al is hervonden voor een wijle, geloof en kennis, weer weet ik, hoe alles goed is wat is, om Godswil. Van uit uw doodsrust beweegt ge dan de leevenden van uit uw zaligdom zendt gij de roozen uwer goedheid nog. Met zacht verwonden windselen stelpt gij mijn bloeden, liefelijk omstrengelen de melodieën mijne ziel.

De frissche lentelucht deed hem ruim ademhalen; de knoppen aan de kastanjeboomen, rood-geel-groen gezwollen, barstten de windselen uit; de lammetjes in de wei huppelden aan de zijde hunner moeders; de zon begon reeds goed kracht te krijgen en overgoot het gansche landschap met glans en vroolijkheid. Alles getuigde en jubelde van jong leven: "Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks."

Misschien zou deze samenvloeiing tot hooger ontwikkeling hebben geleid en zou de amerikaansche beschaving en de amerikaansche kunst, aan haar eigen historische ontvouwing overgelaten, zich gaandeweg aan de windselen der barbaarschheid, waarin zij nog gevangen lag, hebben ontworteld.

Van lieverlede maakte zich uit de windselen van den nacht de woestijn los, met haar geheimzinnige verschrikking, en haar aaneengeschakelde keten van lage bergruggen, die nieuwsgierig over elkander heen schijnen te gluren, alsof zij zich wilden vergewissen, of hunne buren eindelijk het geheim der beweging hadden ontdekt.

»Breken?" antwoordde Lena, en het scheen, alsof in haar schrandere oogen een weerschijn viel van de wijsheid die haar grootvader, de grijze Dirk Kloppers, bezat, »breken? Neen, niet breken, doch uit de windselen van die patriarchale toestanden langzaam uitgroeien dat is beter."