United States or Slovakia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij kon eerst zelfs niet begrijpen wat Abraham bezielde; en bovendien was het ook iets, dat hem in 't geheel niet aanging. Of nu de leeraar misschien ook wat driftig tegen Gottwald was daarom hoefde Abraham toch zoo niet uit te varen en 't er op te wagen de grootste onaangenaamheden te krijgen ter wille van een ander.
Onder het avondeten vertelde Marius Gottwald onophoudelijk van Abraham; maar zijn moeder kon niet begrijpen, hoe Mevrouw Lövdahl met haar zoon kon vechten. "Och, u kunt toch wel begrijpen, dat het gekheid was, Moeder," riep Marius beleedigd, "u begrijpt toch wel, dat het voor de grap was."
"Hij is dominé zie je," mompelde de moeder aarzelend; en die gedachte verzachtte haar telkens. Ze kon niets meer aan de zaak doen en Peter verhuisde. Maar toen begon zij zijn nieuw tehuis in orde te maken; al zijn oude meubels en wat hij verder noodig had, liet zij naar het huis van Mevrouw Gottwald brengen; en 't was haar een genot te zien hoe gezellig hij 't kreeg.
Zie eens hier, achter in een van zijn themaboeken heeft hij met groote letters geschreven: 'A. L. is de grootste held van de school. Dat ben jij dat is U......" Mevrouw Gottwald werd verlegen; ze wist bijna niet, of ze "jij" kon blijven zeggen tegen Abraham; hij was zoo stijf, zoo groote mensch-achtig.
"Luister u nu eens Mevrouw Gottwald! die man, waar ik zoo graag zou zien, dat u van hieldt, is ook zoo'n ongelukkig jongetje." "Ik begrijp u niet, of u begrijpt mij niet." "Zijn moeder was ook niet getrouwd, toen hij ter wereld kwam; er zijn tranen op zijn hoofdje gevallen zulke tranen als u kent. Ja, u ziet mij aan! hier zit zij voor u zijn moeder. Wij beiden Mevrouw Gottwald wij zijn gelijken."
"Ga niet verder, ik smeek je, Abraham. Ik smeek je er om, ter wille van kleine Marius! ga niet alleen zoo ver buiten de stad in 't donker!" "Maar lieve Mevrouw Gottwald, waarom mag ik dat niet?" "Omdat ik vroeger gezien heb, dat... had ik toen maar..." "Wanneer? Wie?" "Je moeder stond ook hier! Ga niet verder, Abraham! Ik kan het niet verdragen."
Kleine Marius werd vuurrood, en zijn vingers, die tot nu toe vreedzaam met zijn zakdoek bezig waren geweest, vlogen nu naar de boeken, terwijl hij wanhopend naar zijn Madvig zocht. Maar Mevrouw Gottwald was opeens klaar wakker; zij kende die aanvallen. Plotseling kon bij hem alles stilstaan; en dan was 't alsof hij zijn verstand verloren had.
Hij werd uit zijn overpeinzingen gewekt doordat hij opgeroepen werd. Of de leeraar had gemerkt, dat hij zat te soesen, óf hij had in zijn boekje gezien, dat het lang geleden was, dat Gottwald een beurt had gehad.
Eerst had hij gemeend, dat zij krankzinnig geworden was door 't verlies van haar geld; maar toen ze zijn moeder noemde: "Antwoord me, lieve Mevrouw Gottwald! antwoord me! wat was dat met Moeder?" "Niets. Vraag 't me niet. Ik weet niets." "Antwoord me! U moet me antwoorden ter wille van kleine Marius." En hij hield haar vast. "Wat was dat met Moeder?"
"Ja, ja, natuurlijk," antwoordde Mevrouw Gottwald, om hem te kalmeeren; maar ze kon zich toch maar niet voorstellen hoe zij ooit met kleine Marius zou kunnen vechten, al was 't dan tienmaal voor de grap.
Woord Van De Dag