United States or Bahrain ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij was bleek en zijn oogen waren gesloten. "Haal wat water," zei Morten op zijn toon van verzet; terwijl hij Marius ophield. "Ja, water watte!" begon nu de leeraar; "Gottwald is ziek; 't is een schande den jongen naar school te sturen, als hij ziek is! watte?"
Maar daarbij pakte zij de zaak aan; en twee dagen na de beëindiging van het faillissement van Jörgen Kruse, verhuisden hij en zijn vrouw naar een van de drie kamers bij hun zoon den advokaat boven Mevrouw Gottwald. De oude Jörgen zelf was half verward in 't hoofd geworden toen hij begreep wat er was gebeurd. Ja, hij begreep het eigenlijk nooit.
Het dagelijksch geblok in dezelfde kamer, in dezelfde vakken, dezelfde lessen, 't zitten dat alles maakte, dat hun gedachten zich niet bezig hielden met wat voorbij was. En Marius Gottwald werd al gauw voor hen een kleine jongen, dien ze jaren geleden gekend hadden, toen ze zelf klein waren en in de lagere klasse zaten. De eenige, die aan hem bleef denken, was Abraham.
Intusschen noemde zij de Latijnsche woorden, waarna Marius onmiddellijk alles zei, wat er van dat woord te zeggen was; en dan weer 't volgende! "Candescere," las Mevrouw Gottwald slaperig. "Candescere, candi, candes, can......"
Hij moest wat opgevroolijkt worden, dacht Juffrouw Kruse en klampte dadelijk Mevrouw Gottwald aan; ze had natuurlijk al lang Peters geheim ontdekt. Mevrouw Gottwald verweerde zich lang schertsend door te doen, alsof zij 't niet begreep; maar eindelijk werd zij ernstig: "Luister eens, Mevrouw Kruse! daar moeten we niet meer over praten, niet eens uit gekheid.
De arme Mevrouw Gottwald had werkelijk geleerd hoe ze vragen moest; maar daar ze toch geen syllabe van de antwoorden begreep, was dit voor haar een tamelijk vermoeiend slot aan haar werkdag; en zelfs haar bewondering voor de geleerdheid van haar zoon kon niet altijd haar oogen open houden.
"Je moeder stierf in haar bed," antwoordde Mevrouw Gottwald vast; maar toen ik nu vanavond van Marius kwam en juist aan jou en je familie in je groot ongeluk dacht ja, ik dacht vooral aan jou, Abraham! daar zie ik ineens je gezicht dat zoo op 't hare lijkt.
Mevrouw Gottwald lachte en schreide tegelijk; 't overviel haar zoo; maar de oude haalde haar toch over om mee naar boven te gaan om thee te drinken.
Abraham wou grappig zijn, liet de pijp uit den mond vallen, sperde de oogen wijd open en riep: "Brand! brand in een oud huis!" Maar toen werd de goede Peter Kruse heelemaal wanhopend; hij knorde en vloekte een paar maal geweldig. Hij was inwoner geworden bij Mevrouw Gottwald en woonde boven in de drie kleine kamers.
Laat op dien avond was Mevrouw Gottwald bij kleine Marius op het kerkhof geweest en toen ze naar de stad terug ging, zag zij Mevrouw Wenche bij den lantaarn, met een gezicht, dat zij nooit vergeten zou. Toen nu de geruchten begonnen te loopen, reeds op den volgenden dag, was er iets in Mevrouw Gottwald, dat alles begreep of vermoedde en zij zond dien kleinen leugen van haar winkel uit.
Woord Van De Dag