United States or Suriname ? Vote for the TOP Country of the Week !


De groote halsdoeken zijn helder wit als sneeuw, versierd met eenvoudige, maar zeer smaakvolle borduursels; haar beenen steken in geborduurde slopkousen; en over het donkerblauwe overkleed, met levendige kleuren gestikt, dragen zij den fraai gestikten zak, waarin zij alles bergen wat zij koopen of bij zich hebben.

Hij was gezeten op een purperen dek in plaats van op een zadel, en de leidsels waren met goud gestikt en met zijden franje afgewerkt. Al heel spoedig bemerkte Juda, dat het volk bij het zien van dien hoofdman zeer opgewonden werd.

Zoo sprak in 't hof van Engeland Graaf Willems Edele Gezant, Volyvrig voor zijn Heer. Maar ijlings trad, met biddend oog, Een jonker hem ter zij. Die droeg in 't oog een vurig hart; Een wapen, wit en rood en zwart, Gestikt op zijn kleedij. »Ter wille van uw Edelvrouw »Die gy in 't hart vereert »Twee enkle dagen nog getoefd," Zoo bad hy: »schoon 't mijn ziel bedroeft »En dan naar gy begeert."

Daar bleef ik liggen, bijna flauw van de drukking en half gestikt in het bloed van mijn heldhaftigen aanvoerder, op wiens borst mijn hoofd rustte, terwijl ik, ter beschutting van mijn schedel tegen de hakken mijner vrienden en de wapens mijner vijanden, mijne handen om het achterhoofd hield.

Om het fijne middel dragen zij een gordel van roode zijde met gouden kwasten, en dikwijls met edele steenen versierd; de fuzö, die de borst bedekt, is met parelen en gekleurde zijde gestikt, terwijl een prachtige witte bonten pels den glans dezer sieraden nog beter doet uitkomen; van haar mutsje van goudlaken hangen veelkleurige linten en vergulde franjes af.

Op dit oogenblik scheen het mij toe, dat de warmte van den dampkring die van den vuurhaard der machine overtrof. Het was waarlijk niet om uit te houden en toen ik onder het heen en weer zwaaien der punka een frisscher lucht kwam inademen, was ik half gestikt. 's Avonds, tegen zeven uur, hield het Stoomhuis halt.

"Zonder nog te rekenen, dat, als wij uit die vervloekte gevangenis verlost zijn," zei Ned, "wij dan nog onder de ijsbank zitten en geen gemeenschap hebben met de buitenlucht." Die opmerking was juist, want wie kon berekenen hoeveel tijd wij op zijn minst noodig hadden voor onze bevrijding? Zouden wij niet gestikt zijn voordat de Nautilus weer de oppervlakte kon bereiken?

Chris, heelemaal gerust door zóóveel mannen met bijlen in de omgeving, alleen bang voor 'n geweldigen uitbrander, ging naar boven, klopte. Geen geluid. Geen van de slaapkamers gaf antwoord en Kobus' bed was ònbeslapen. Doodelijk-bleek strompelde Chris de trappen terug, doodelijk-bleek werd de burgemeester, bij 't angstig vermoeden dat de familie boven door den rook was gestikt.

Asa vond, dat ze het verschrikkelijk hadden, en dat zei ze ook. "Je weet niet, wat je zegt," zei Aslak. "Blijf maar een week bij ons, en dan zul je zien, dat wij het gelukkigste volk op de wereld zijn." "Als ik hier een week bleef, zou ik zeker gestikt zijn van den rook in de tent," zei Asa. "Zeg dat niet," zei de Laplandsche jongen. "Je weet niets van ons.