Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
"Onzen mijnheer den baljuw wilt gij 's morgens om half acht spreken?" En daar de Franschman er bij blijft, zegt zij: "Mijnheer de overste Von Toll; in mijne kamer is van nacht alles 't onderste boven gekeerd, ik moet mij dat helaas! laten welgevallen, maar niemand zal van mij zeggen, dat ik de hand geleend heb, om de orde van het heelal te helpen omkeeren.
Die "redenazie" was den vrijen boeren te geleerd af; 't was hun onverschillig; als ze allemaal voor Willem Van Tink waren, waarom zij dan ook niet!? De klok van twaalven had geslagen; de schooljeugd was huiswaarts gekeerd om, na een paar uren van uitspanning, zich opnieuw in het leerverblijf te vereenigen.
Maar toen hij zich herinnerde wie hij was en de ontvangen beleediging en waarvoor en door wie, ontvlamde zijn toorn weer, verjoeg hij het medelijden en de vleeschelijke begeerte en liet haar gaan. De donna, die op den toren was geklommen en zich naar het noorden had gekeerd, sprak de opgegeven woorden uit.
Hij stapte aan wal, en ging daar zitten, met zijn gelaat naar het water gekeerd. Niemand van de Roodhuiden keek naar hem, niemand verroerde zich, allen wachtten, dat Davy den overwonnene den doodsteek zou geven. Daar naderde een squaw, met een kind aan elke hand. Zij ging naar den overwonnene.
Piet met den rug naar die zijde gekeerd, zou hem niet hebben opgemerkt, maar de sergeant had den spie terstond in 't oog gekregen, en door »op te rukken" zijne intentiën verijdeld. »Wat zou ik weten?" vroeg Piet in zekere spanning; »ik ben toch wel de zoon mijner moeder?"
Van die geheele menigte was hij wellicht het minst opgewonden. Hulda Hansen zat naast Sylvius Hog, maar scheen in zich zelve gekeerd. Het arme meisje dacht slechts aan haren ongelukkigen Ole Kamp. Zij zocht hem instinctmatig met den blik, alsof hij op het laatste oogenblik vóór haar zou moeten verschijnen. Dwaze gedachte, niet waar?
Dominee Huibert Jacobus Buddingh was den vorigen middag door zijn vriend en broeder Beukman van Vreeland gehaald; had 's avonds in de groote pronkkamer van zijn gastheer gepreekt; en was daarna nog lang met de weinige hoorders in gesprek gebleven. Eerst tegen elf uur waren de vrienden een voor een of twee aan twee huiswaarts gekeerd.
Op den stoel nabij het tafeltje gezeten; gedurig het oog naar den speler gekeerd, trekt ze snel maar zachtjes de lade open. Van het piepend knarsen schrikt ze. Gelukkig werd het geluid voor den speler door het orgel overstemd. Het blad papier 't welk Coba's opmerkzaamheid had getrokken, bevredigt haar niet. 't Was een verfrommeld, afgescheurd muziekblad.
Nu, vertel mij dan eens, hoe Bob Tanner het gedaan heeft?" "Wel, hij stak zijn hand in een hollen boom, waarin regenwater was." "Over dag." "Zeker." "Met zijn gezicht naar den boomstam gekeerd?" "Ja, dat denk ik ten minste wel." "Zeide hij er niets bij?" "Dat geloof ik niet, maar ik weet het niet zeker." "Och wat, loop been! Wie neemt op zoo'n bespottelijke manier wratten weg!
Somber en in zich zelf gekeerd vervolgde hij zijn tocht; alleen wanneer hij kans zag zich in den strijd te onderscheiden, verdween de bittere trek om zijn mond en scheen hij voor eene wijle op te leven uit zijne moedeloosheid. In alle gevechten bleef hij overwinnaar; roem en eer gewerden hem, maar zijn hart bleef koud en bitter en den Graal vond hij niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek