United States or Morocco ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bij de eerste door mij gecursiveerde woorden, weet Heins er nog geen verontschuldiging voor te vinden, dat hij zijn belofte haar te schrijven, niet gehouden heeft. Dus zal hij maar net doen, of hij zich van die belofte niets meer herinnert. Maar daarna valt hem een uitstekend voorwendsel in, waarvan hij gauw gebruik gaat maken. De dialoog is hier prachtig! Oóm?... W
Sulc nam enen timberbiel daer Ofte ene reke oft een gysarme; En si dattene God bescerme Soe es min here Walewein verloren. De mogelijkheid bestaat natuurlijk, dat reeds de plaats in Le Plaid eene parodie was van de overeenkomstige plaats uit den Franschen Lancelot; doch met het oog op de boven gecursiveerde verzen, komt mij dat niet zoo waarschijnlijk voor.
Den avond na dien dag, waarop zij den ridder heeft ontmoet, blijft zij zeer lang aan "Moeders voet" geknield, maar zoo zegt, vooral in het door mij gecursiveerde gedeelte zeer fraai, de dichter: Wel laafde gebed zich uit liefdes stroom, Maar haar diepste hart bleef ongerust, Als het hart van het kind dat in den droom Zijn doode moeder kust.
En echter maar let tevens eens op het diepe wijsheidsschoon van de door mij gecursiveerde regels : Geen van haar zustren speurde haar leed, Geen van haar zustren sprak ze ervan, Omdat die zelve ziet en weet, Alleen vertroosten kan. Dit is, tot het einde, de korte inhoud van wat men den "eersten zang" van het gedicht zou kunnen noemen.
Prachtig niet waar, dat door mij gecursiveerde: in de eerste twee regels: de evocatie van dien biddenden kring, "klein en groot" ziè jelui 't wel? als zoo'n prentje, een miniatuurtje van een primitieve in een antiek brevier?
En heeft men ook op het fraaie door mij gecursiveerde beeld gelet? Munt het niet uit door een prachtige waarachtigheid? En zoo er ooit sprake mocht zijn van een coup d'essai, die een coup de maître was, dan is het hier: Siempie, die bij Mientje geslapen had, klom stiekem naar de spelenden over. Maar Daantje duwde hem heftig bij zijn blond kopje terug.
In de eerste door mij gecursiveerde woorden, die Grootvaders manier van spreken aangeven, zóó dat wij hem hóóren, leeren wij hem reeds kennen, zooals hij intrinsiek is: hij is de man van de kortheid en vooral van het Gezag, met een bijzonder groote hoofdletter! Als kinderen tegen ouders, vlijen zij zich tegen de ziel van den mensch aan, die hen met liefde beschouwt.
De beide laatste, door mij in den tekst gecursiveerde woorden vormen daarneven van die beeldende trekjes, zooals er meerdere in dit hoofdstuk voorkomen, die ons onmiddellijk Geertje in heel haar luchtige en vroolijke jonkheid voor oogen brengen. Groo'vas voorhoofd was gefronst, dat zag ze zoo als ze binnenkwam. Waar blijf je nou toch? zei Groo'moe. Op haar gezicht was enkel droefheid.
En met het door mij gecursiveerde zinnetje van Tante gebeurt dat: Tante weet wel wat ze doet! Ik zeg 'et mit de beste bedoelinge. Als jij de'r op tege heb, da 'k 'et vraag ... dan doen ik 't niet.... Geertje voèlde 't in d'er ooren, aan de manier waarop Oom, aarzelend, ze zachter zei, dat hij de laatste woorden niet meende, dat-ie haar daar laf beloog.
Hoe zuiver en diep-gegrift is met één trek in die paar door mij gecursiveerde woorden, het werken der Onbewustheid aangegeven. Hoe wordt door dat ééne beeld van de gaal den lezer fel de psychische oorzaak der Nouvelle Héloïse duidelijk: zooals de gaal zingt uit liefdesdrang zóó schreef Rousseau dit boek.