Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Texar stond daar met de armen over de borst gekruist, wierp een nog onbeschaamder blik dan ooit op zijne beschuldigers, en scheen hen in het aangezicht te tarten. De beschuldiging evenwel liet zich niet lang wachten. Het was kolonel Gardner, die haar uitsprak, en het scheen ditmaal dat het den Spanjaard moeite zou kosten om haar te ontzenuwen.
»Neen, ik bevond mij destijds niet te midden van de moedige burgers, die toen hun bloed veil hadden om de bevelen van hun bestuur ten uitvoer te doen leggen." »Maar waar...?" wilde kolonel Gardner vragen. Maar Texar liet hem daartoe den tijd niet. Hij vervolgde opgewonden maar met allen nadruk: »Laat mij er bij voegen, dat ik dien dag zelfs afwezig van de hoofdplaats Jacksonville was."
Die omstandigheid bracht den kolonel Gardner, als voorzitter van den krijgsraad er toe, den beschuldigde de navolgende vraag te stellen: »Als gij dien dag niet te Jacksonville geweest zijt, wilt gij ons dan mededeelen waar gij wèl geweest zijt?" »Zeker wil ik dat." »Welnu, wij luisteren." »Ja, maar dat zal ik nu niet mededeelen," hernam Texar. »Alles op zijn tijd." »Gij weigert dus?"
»Hoe is uw naam?" vroeg kolonel Gardner. »Texar." »Hoe oud zijt gij?" »Vijf en-dertig jaren." »Waar zijt gij geboren?" De beschuldigde antwoordde op die vraag niet. Hij scheen zich te bedenken of zich te beraden. »Waar zijt gij geboren, Texar?" herhaalde kolonel Gardner met nadruk. »Dat weet ik niet." »Weet gij dat niet?" »Neen." »Gij kent dus uw vaderland niet?"
»Ja, gemakkelijk," antwoordde de Spanjaard, »en tot dat einde behoef ik u, kolonel Gardner, slechts ééne vraag te stellen. Meer niet." »Aan mij?" »Ja, aan u." »Spreek, ik luister." »Kolonel Gardner, waart gij het niet, die tijdens de inname van Fernandina en van het fort Clinch door de Noordelijken, het bevel voerdet over de debarkementstroepen?" »Wat heeft die vraag met deze zaak te maken?"
»Het is mogelijk, Texar; maar er is gewapenderhand geplunderd, er heeft brandstichting plaats gehad, en dat alles is geschied ten opzichte van de woning van een planter, die het recht had en daarvan dan ook gebruik gemaakt heeft, om zich tegen dergelijke geweldenarijen te verzetten." »Het recht?" vroeg de Spanjaard heftig en toornig. »Ja zeker, het recht," antwoordde kolonel Gardner.
»Maar aangenomen," viel kolonel Gardner hier den beschuldigde in de rede, »aangenomen, dat miss Alice Stannard zich op dat punt vergist, dan kan zij toch niet dwalen bij de verklaring, dat zij Zermah gehoord heeft, die uitriep: »te hulp... het is Texar!"" De Spanjaard glimlachte hatelijk. »Welnu, wat hebt gij daarop te antwoorden?" vroeg de voorzitter van den krijgsraad.
Toen hem evenwel kolonel Gardner de pertinente vraag stelde, of hij Texar persoonlijk gezien had onder de aanvallers van Camdless-Bay, was hij verplicht een ontkennend antwoord te geven.
In een oogwenk waren de reizigers in dat rijtuig gezeten, allemaal civielen, gevangengenomen. Deze krijgsgevangenen werden den hoofdofficier, den kolonel Gardner, die te Fernandina bevel voerde, in handen gesteld. Om een voorbeeld te stellen, weerhield men hen gedurende vier-en-twintig uren op een van de vaartuigen van het smaldeel, waarna men hen liet gaan.
»En ik zweer," zei miss Alice Stannard, »ik zweer dat ik dien man in eigen persoon gezien en dat ik hem behoorlijk herkend heb!" »Mij dunkt," zei Texar, »dat dit gemakkelijk uit te maken is." »Hoe bedoelt gij?" vroeg kolonel Gardner. »Mijn neen staat tegenover het ja van mejuffrouw Alice Stannard, niet waar?" De voorzitter van den krijgsraad knikte toestemmend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek