Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Ook, met welke vrees, met welken angst volgden wij de galmen van den hulproep, die uit Brussel opgestegen was. Zou hij onbeantwoord blijven? Maar wat grootsch, wat schoon vertoog! Uit alle streken van onzen miskenden geboortegrond klinken eensklaps zoete, doch innig bezielde stemmen ons tegen: "Hier zijn wij, zonen van Vlaanderen!
Zoo galoppeerde Ariomardos langs het Perzische front, blinkend en glinsterend als een goudvlieg onder de stralen der zon. Toen op vijfduizend schreden van den vijand Miltiades het trompetsignaal tot den looppas deed geven, greep Simon zijn lans vaster aan, deed als de anderen het «Eleleu!» en «Alala!» uit den mond galmen en repte de beenen.
Te midden der ambachtslieden gekomen zijnde werd de Jonkvrouw overal met juichende gelukwensingen begroet. Weldra werd de kreet algemeen: "Heil! Heil de edele dochter van de Leeuw!" liep met lange galmen door het bos en Machteld gevoelde een zuivere vreugde bij de tekens dezer vurige liefde.
En Tom zong nu uit een welbekend Methodistenlied: "Ik hoor een zaalge geestenschaar Die blijde zegeliedren galmen; Zij zijn in vlekloos wit gekleed En dragen overwinningspalmen." Tom twijfelde aan dit alles niet, en het verwonderde hem ook niet het minste; als Eva hem gezegd had dat zij in den hemel was geweest, zou hij het zeer waarschijnlijk hebben gevonden.
Wat hebben wij te vreezen? Indien al de weerbare mannen van Kerlingaland te velde komen, wie zou ons dwingen? Ontbreekt het ons aan geld, aan wapens of aan moed?... Ziehier mijn voorstel, gezellen. Dat dezen nacht en morgen overal, waar de beslissing van den Hoop bekend wordt, het noodvuur vlamme en de noodhoorns galmen!
Wie zal het edel bloed herkoopen, dat gij voor de vrijheid van Kerlingaland hebt vergoten?" "Wees gerust, Dakerlia", antwoordde Robrecht Sneloghe. "De noodhoorns gaan galmen over Kerlingaland. Het is een oorlog om leven en dood. Ik zal te midden des gevechts de vijanden uws vaders opzoeken en ze treffen, zoolang mijn arm de macht heeft tot het verheffen van een zwaard."
Dien dag moesten onder hen vele Fransche krijgsknechten zich bevinden; want Dakerlia hoorde de schetterende galmen der Walsche taal onophoudend klinken. Misschien waren deze lieden door het gebruiken van drank aangehitst. Zij spraken veel en lachten soms luidruchtig. Getroffen door het gerucht van zware stappen in den gang, riep Dakerlia bevende: "Witta, o Witta, daar is hij!"
"Gaat ge zwijgen!" De gedachte aan zijn lief, deed hem pijn ... Toen hij, door den drank beneveld, reeds half in slaap was, schudde Trees hem opnieuw wakker ... "Geert!... Geert!... vader is slechter. Er moet bij gewaakt worden" ... "Laat me gerust, ... 't is goed ..." Met trage galmen sloeg het vier uur, op de huisklok ...
Ernest, die geen raad meer wist, meende met wijn zijne zorgen te stillen. Hij dronk wanhopig, zonder smaak. Dan beproefde hij met aandacht te luisteren naar de behendige woordgeluiden van Sörge. Soms, ongedurig van luisteren, viel hij hem in de rede, smeet een angstigen klank in de ruimte en, de hersens gespannen, wilde dan de echo hooren, gelijk vóor een diepen bornput, waar hij galmen zou.
Ik luister lang naar 't welbekend geluid: 't Is of ik reeds de scharen aan zie zweven, Die de eenzaamheid bezielen met nieuw leven. Hoort! dartelende kinderen schaatren 't uit! Daar ruischen meisjensstemmen! Tonen galmen, Als noodde een sabbatsklok tot bede en psalmen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek