United States or São Tomé and Príncipe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Daarop begaf zij zich naar hare moeder, koningin Isolde en smeekte haar om mede te gaan naar de plaats des gevechts, ten einde te trachten de oplossing van het raadsel te vinden. De koningin stemde hierin toe en den volgenden morgen begaven de beiden zich in alle vroegte op weg, slechts vergezeld door Brangwaine, Isolde's vertrouwde dienares.
Mijnheer Valepaiële, die bij Robert d'Artois stond, de voortgang der schutters ziende, riep: "Seneschalk, die slechte voetknechten zullen zoveel doen dat zij alleen de eer des gevechts zullen halen. Indien zij de vijand uiteendrijven, wat komen wij, ridders, hier dan doen? Dit is schande, wij staan hier alsof wij niet dorsten strijden." "Montjoie St.-Denis!" schreeuwde Robert. "Vooruit Konstabel!
Nadat Seerp Van Adeelen, van Feiko en Sytsken vergezeld, het tooneel des gevechts verlaten had, trad hij eerst met een bedaarden en langzamen, vervolgens, zoodra hij uit ieders gezicht geweken was, met een meer snellen en verhaasten stap, de lanen en kronkelpaden van het bosch door, totdat hij buiten den Hout gekomen was en op een weide kwam, welke hij dwars overstak en recht op een gebouw afging, hetwelk zich aan de overzijde aan zijn gezicht voordeed, en waar hij door een zijdeurtje, dat door middel eener plank met het weiland gemeenschap had, werd binnengelaten.
Daarna verzamelde hij zijne laatste krachten en begaf zich met wankelende schreden in de richting van een beekje, dat hij niet ver van de plaats des gevechts hoorde klateren, om zijn brandenden dorst te lesschen.
"Van daar sloegen duizenden, vol angstige spanning, den loop des gevechts gade. Langs de geheele kust riep het klokkengelui de gemeenten naar de kerken. Ook te Amsterdam waren, zoolang de slag duurde, de kerken gevuld, en uit ieders mond, uit ieders hart rees een gebed op tot den Hemel, om uitredding uit den grooten nood." Elk gewaagde van de groote diensten, door hem aan den Staat bewezen.
Alvorens zij zich op weg begaven, dolven zij een graf voor Launceor en zijne geliefde. Terwijl zij hiermede bezig waren, kwam Merlijn op de plaats des gevechts en toen hij zag, wat er was voorgevallen, hief hij de handen ten hemel en sprak tot Balin: "Helaas! wat hebt gij, ongelukkige, gedaan?
Maar wie niet wijken, wie zich liever dood vechten of in het gezicht van den vijand hun laatste stuk geschut lossen en dan te gronde gaan, niet die vierentwintig lafhartige scheepskapiteins, die op de vlucht slaan. Witte wil die vlucht verhinderen door met scherp op die schepen te schieten; maar dit verdubbelt hunnen angst en met volle zeilen verlaten ze het tooneel des gevechts.
Pols tracht hem te bevredigen en op zijn stoel terug te trekken. De Luitenant stoot hem terug; het vouwstoeltje kantelt Pols verliest zijne balans zijn stroohoed vliegt in het water zijn lichtblaauw jasje scheurt. Een edeldenkend commis-voyageur raapt hem op, en verwijdert zich voorzichtig met hem van de plaats des gevechts.
"En het leger trok op en legde vermoeijende dagmarschen af. Uitgeput door afmatting, sliep de jongeling op het bivouac in, en droomde een zoeten droom van zijne geliefden. Maar zijn vader en zijne bruid sliepen niet, en zij waren met kommervolle gedachten omtrent hunnen Karel vervuld. "De dag des gevechts brak aan. Karel stond in de rijen der aanvallenden. Het geschut borst los; de storm begon.
Hij begaf zich met een talrijk gevolg op weg in de richting, vanwaar Heer Orgilus gekomen was en liet zijne tenten opslaan in de nabijheid van de plek, waar deze met den rooden ridder gestreden had. Toevallig kwam onze held na eenige dagen zwervens opnieuw bij de plaats des gevechts en zoodoende in de buurt van 's konings legerplaats. In den nacht was er sneeuw gevallen.
Woord Van De Dag