Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Waarvan het slot, hoe vreemd het schijne, den lezer toch wel niet verbazen zal. »Welnu, Craig en Fry?" vroeg de heer William J. Bidulph den volgenden morgen aan de twee agenten, die hij bepaaldelijk belast had het oog te houden op den nieuwen verzekerde bij de maatschappij de Eeuw.
Sahwersa åmmon eng god heth, ånd en ôther likt that thermête that i him thêran vrfate, sa mot-i thåt thrja vrjelda. Stêlth-i jeta rêis, thån mot hi nêi tha tinlânum. Wil thene bistêlne him fry jêva, sâ mêi-r thåt dva. Tha bêrth et wither sa ne mêi nimman him frydom jêva.
Wie weet welk motief hij gehad heeft? In elk geval zal ik liever van de door u voorgeslagen middelen geen gebruik maken. »Maar wacht eens.... misschien...." begon Craig. »Zouden wij niet....?" ging Fry voort. »Mijnheeren", viel Kin-Fo hen in de rede, »ik zal doen wat ik goed vind. Al stierf ik vóór 25 dezer, wat beteekent dan nog het verlies voor uw maatschappij?"
Zij namen de hand van de kist af en voelden dat het deksel zeer zorgvuldig opgetild werd. Craig en Fry, als lieden die zich nergens over verbaasden, hielden zich doodstil, en daar zij in het donker niets konden zien, spitsten zij hunne ooren op hetgeen zij zouden hooren. »Ben jij het, Couo?" sprak een stem zeer voorzichtig en zacht fluisterend.
»Wel," antwoordde Craig, »wij hebben hem gisteren gevolgd op eene wandeling, die hij door de omstreken van Shang-Haï deed, en..." »Hij zag er zeker niet uit als iemand die van plan is een einde aan zijn leven te maken," voegde Fry er bij. »Toen het donker werd hebben wij hem gevolgd tot aan de deur van zijn woning...." »Die wij helaas niet binnen konden gaan."
»Dus is het u nog niet mogen gelukken in zijn woning door te dringen?" vroeg William J. Bidulph. »Nog..." begon Craig. »Niet," zei Fry. »'t Zal misschien moeilijk gaan," antwoordde de hoofdagent, »maar 't moet toch gebeuren. De Eeuw heeft bij deze zaak niet alleen een hooge premie te verdienen, maar loopt ook gevaar twee honderd duizend dollars te verliezen!
En geen wonder, want de sedert ongeveer zestien uur afgelegde afstand kon niet bepaald worden en daarenboven werd het hoe langer hoe vreemder dat niets de nabijheid van de kust verried, noch handelsvaartuig, noch visschersboot, noch eenig ander vaartuig die zich gewoonlijk niet ver in zee wagen. Gelukkig waren Kin-Fo, Craig en Fry geen menschen die zich heel gauw uit het veld lieten slaan.
"Pas op, Fry, pas op!" zei Tapage, terwijl hij den vinger waarschuwend ophief. De neger keek hem aan zonder met jammeren op te houden. "Ja, pas op," vervolgde François Tapage; "want de baas zou, zooals men in mijn land zegt, je wel weer eens op dien schommel kunnen zetten!" Daarop slikte Frycollin met de dubbele portie vleesch, die hij in den mond stak, zijne zuchten in.
Craig en Fry merkten op dat de visschersvaartuigen, zelfs dezulken die nauwelijks vijf of zes ton hielden, met een of twee kleine kanonnen gewapend waren. Toen zij den kapitein Yin naar de reden hiervan vroegen, antwoordde deze, zich de handen wrijvende: »Dit moeten zij wel doen voor de zeeroovers!"
Tien minuten later was Kin-Fo, gevolgd door de beide lijfwachten, die hem vooreerst niet meer zouden verlaten, in zijn yamen teruggekeerd. Toen Soun zag dat Craig en Fry officieel in het huis toegelaten werden, maakte zich een gevoel van spijt van hem meester. Geen vragen meer, geen antwoorden en vooral geen taëls meer!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek