Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Hij volgde een nauw pad, dat dwars langs een bevloeiingskanaal liep en kwam, om zijne vervolgers het spoor nog meer bijster te maken, door een bocht weder op den heerweg terug. Maar daar bespeurde men hem weder en 't was duidelijk dat hij uitgeput was. Kin-Fo, Craig en Fry waren nog onverzwakt.
Neen, het was wel niet waarschijnlijk, maar het was toch ook niet geheel onmogelijk. Uit overmaat van voorzichtigheid zagen Craig en Fry dus zorgvuldig al de leden van het gezelschap aan.... Zij zagen er echter volstrekt niemand onder, die hun verdacht voorkwam. Onderwijl verliet de aanstaande van Kin-Fo haar huis in de avenue van Cha-Coua en nam zij plaats in een gesloten palankijn.
Craig en Fry schoven dus de deur der kajuit open en vonden Kin-Fo daar. Hij sliep, doch men wekte hem onverwijld. »Wat is er?" vroeg hij. Enkele woorden waren voldoende om hem op de hoogte der zaak te brengen. Zijn moed en zijne koelbloedigheid begaven hem gelukkig niet. »Laat ons die gewaande lijken spoedig in zee werpen", riep hij uit.
De visschers waren lieden van Fou-Ning. Op nog geen twee mijl afstands bevond zich de haven die Kin-Fo wilde bereiken. Nog dienzelfden avond te acht uur, stapte hij met zijne kameraden aan wal en zich ontdoende van de toestellen van kapitein Boyton, hernamen zij hunne menschelijke gedaante. Waarin Craig en Fry met bijzondere voldoening de maan zien opgaan. »Nu naar den Taï-ping!"
»Het eerste geeft niets, antwoordde Kin-Fo. »Wang zou mij zeer gemakkelijk kunnen vinden, zonder bespeurd te worden, wijl mijn huis ook het zijne is. Men moet hem, het koste wat het wil opsporen." »U hebt gelijk, mijnheer," antwoordde William J. Bidulph. »Het zekerste is om gezegden Wang terug te vinden en wij zullen hem vinden!" »Dood of..." zei Craig. »Levend!" antwoordde Fry.
»En van ochtend?" vroeg William J. Bidulph verder. »Van ochtend," zeide Craig, »hebben wij gehoord dat hem evenmin iets scheelde als...." »De brug van Palikao," vulde Fry aan. De agenten Craig en Fry, twee neven en echte Amerikanen, die in dienst van de Eeuw waren, vormden te zamen eigenlijk slechts een wezen.
Men had niets anders te doen dan onmiddellijk op een der snelvarende stoombooten, die den stroom tot zijne monding afzakken, plaats te nemen, en dan met het bewuste vaartuig naar de plaats der bestemming te gaan. Craig en Fry zouden in een uur gereed zijn.
»Nooit, mijnheer", voegde Fry er bij, »nooit, zoolang wij de eer gehad hebben bij uw persoon in dienst gesteld te zijn, werd uw leven minder bedreigd dan op dit oogenblik." »Geen Taï-ping ter wereld...." zei Craig. »Zou u hier kunnen treffen...." zei Fry. »En u drijft zeer aardig...." voegde Craig er bij. »Voor iemand die tweehonderd duizend dollars weegt", vulde Fry aan.
Hoe geruststellend alles ook luidde, wat de hoofdagent der verzekeringsmaatschappij de Eeuw omtrent Kin-Fo te weten kreeg, toch moesten Craig en Fry voortgaan hem nauwkeurig in het oog te houden en hem op zijne wandelingen volgen, want de mogelijkheid bestond dat hij het voornemen koesterde om zich buiten 's huis van kant te maken.
Craig en Fry bevonden zich als aides-de-camp naast de portieren, op een paar ezels gezeten, die zoo mogelijk nog meer schudden en schommelden dan de stoel. Wat Soun betreft, hij ging te voet en als de marsch wat snel ging, al brommende en vloekende, en zich, meer dan goed voor hem was, verkwikkende aan den brandewijn van Kao-Liang.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek