Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Daarna heb ik, bij wijze van absolutie, er hem nog drie builen mede op den schedel geslagen; een in naam des Vaders, een in naam des Zoons, een in naam van den Heiligen Geest. Niet onevangelisch, inderdaad! Dat noem ik het evangelie verdedigen met het evangelie. Een ander franciskaan maakte het nog bonter, en ging in zijn razen tegen Erasmus iedere maat te buiten.
Maar ik ben er hem erkentelijk voor, omdat hij me die dagen van weleer zoo levendig vóór den geest brengt: toen kwam de weleerwaarde dikwijls bij ons thuis, en at ook aan mijns vaders tafel." De dominikaan keek steelsgewijze naar den Franciskaan; deze zat te beven.
De Franciskaan zag alles, kauwde wat op de "laboe", nam een beetje bouillon, liet toen met gedruisch zijn lepel vallen en schoof daarna woest zijn bord van zich af. De dominikaan was geheel verdiept in een gesprek met den blonden jongeman. "Hoe lang bent u van 't land weg geweest?" vroeg Laruja aan Ibarra. "Bijna zeven jaar." "Wel, wel, dan zult u alles vergeten zijn!" "Integendeel.
En den Franciskaan zijn rug toedraaiend, vervolgde hij: "Nu goed, deze pastoor heeft toen bij in 't dorp terugkwam eerst den armen coadjutor mishandeld, en toen het lijk laten opgraven om het uit het kerkhof weg te laten brengen ergens anders heen, weet ik waar. Het dorp San Diego is zoo laf geweest om er heelemaal niet tegenop te komen.
Toen hij weg was luchtte de Franciskaan zijn ergernis: "Heeft u 't gezien?" zei hij tot het blonde jongmensch en schermde daarbij met zijn dessert-mesje: "Da's nu alleen trots! Ze kunnen niet velen dat de pastoor ze terecht wijst! Ze denken dat ze al heel wat zijn! Dat komt er nou van als de jongelui naar Europa gezonden worden: het gouvernement moest het verbieden."
Ik heb altijd gezien dat de welvaart of de ellende van de volken in rechte rede staan tot hun vrijheden of vooroordeelen, en bijgevolg tot de opofferingen of de zelfzucht van de voorouders". "En heeft u dat alleen maar gezien?" vroeg de Franciskaan met een spotlach. Van 't begin van den maaltijd af had hij geen enkel woord gesproken, wellicht in beslag genomen door het eten.
Maar dat hangt van hem af... en intusschen wensch ik, dat God de gezondheid van uwe weleerwaarden moge behoeden!" De geestelijken namen afscheid. "Nu, of 't van hem af zal hangen!" mompelde Padre Salvi onder 't heengaan. "We zullen 's zien wie 't eerst de reis zal maken!" voegde een andere Franciskaan er aan toe. "Ik ga nu dadelijk weg!" zeide Padre Sibyla spijtig.
"En de luitenant," zei Doña Victorina, den Franciskaan bijvallende, "die heeft den heelen avond een boos gezicht gezet. 't Is maar goed dat hij weg is. Zoo oud en dan nog luitenant!" De dame kon de toespeling op haar krullen en de vertrapte strook van haar onderrok niet vergeten. Ketter en opstandeling. Ibarra was onzeker.
Fray Bernardo Salvi was de stille, jonge Franciskaan, waarover we gesproken hebben. Door zijn gewoonten en manieren onderscheidde hij zich zeer van zijn broeders en nog meer van zijn voorganger, den heftigen Padre Dámaso. Hij was tenger, zwak van gezondheid, bijna altijd in gepeinzen, strikt in de vervulling zijner godsdienstplichten en vol bezorgdheid voor zijn goeden naam.
Men zag 't mes flikkeren en dacht aan de kracht en den gemoedstoestand van den jongeman. Allen voelden zich als verlamd. "Jullie daar, jullie hebben je mond gehouden, nu neem ik 't op me. Ik heb gedaan wat ik kon om 't te vermijden. God heeft 't zoo gewild, laat God beslissen!" De jongeman ademde zwaar, maar bleef met ijzeren greep den Franciskaan neerdrukken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek