Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Ware ik met den ongemanierden snorbaard alleen geweest of onder vreemden, ik zou geweten hebben hoe zijne impertinentie te beantwoorden; dan, tegenover den generaal, tegenover Francis, die mij op ergernissen had voorbereid en stilzwijgend lankmoedigheid had aanbevolen, aarzelde ik hem het antwoord te geven dat hij verdiend had, toen de generaal inviel: "Kapitein!" er klonk gezag in den toon, ondanks de zachte stem van den grijsaard, "er zijn aardigheden, die er onder ons door kunnen, maar gij schijnt te vergeten dat wij nu niet onder ons zijn, en dat gij Freule Mordaunt mankeert...."
"Neen, want ik heb een verren toer te doen, zoodat ik mij zelfs haasten moet, wil ik dien voor den eten afleggen." "Dan moet gij dien verren toer uitstellen tot morgen Francis!" sprak ik ernstig, "'t Is voor het eerst dat wij weer eens rustig samen kunnen uitgaan na de ziekte van uw grootvader; weiger mij dit nu niet."
Heer in den hemel! als Francis eens ? Op het eerste oogenblik wilde ik haar achterna; toen bleef ik staan waar zou ik haar zoeken? Binnen in de kamer was de molenaar zijne rustelooze wandeling weder begonnen; daar tusschen klonk weder het snikken der moeder en de troostende woorden van den zoon, maar waar was baron Frits? Nog altijd bij het bed der doode?
"Het spreekt immers wel vanzelf, dat ik u daarover geene rancune houd, Francis!" sprak ik ernstig. "Maar 't geen mij leed doet om uwentwil als om mij zelf, is die verbittering tegen ons allen, die zoo duidelijk spreekt uit uwe gedragingen, en waarvan die Schadenfreude over mijn misavontuur slechts de uiting was." "Kan ik het helpen, dat ik dat mannenvolkje zie zooals het is?
Ik vatte er moed uit om te vragen: "en waarom dan toch niet, Francis?" maar ik kreeg geen antwoord, zij trok driftig haar arm uit den mijnen, en liep ijlings vooruit naar het priëel. Hetgeen zij daar zag deed haar een kreet slaken, en zelf stond ik roerloos van schrik toe te zien, zoodra ik naderbij was gekomen. Wij zagen Rudolf!
Wij aten laat en vrij eenvoudig dien dag; de kapitein was naar de stad geweest met het wagentje van Pauwels, en wij hadden naar zijne terugkomst gewacht met het diner, tot groote ergernis van den generaal, terwijl Francis besliste, dat het billijk was en zoo zijn moest.
"Mio caro amico," riep zij den baron toe, "wat beteekent dat?" en wees verwondert met de hand naar Francis. "Kom binnen, schoonzuster!" antwoordde hij ruw. "Ga, Hendrik, en sluit de deur!" Toen eerst keerde hij zijn gelaat naar mij toe mijnheer; ik was toen een ruwe, wilde borst maar ik heb gesidderd, zoo zag hij er uit.
Ik heb hem zelf nog leeren rijden toen hij mij als groom werd toegevoegd op zijn dertiende jaar; zijn vader was een juweel van een piqueur; dien dank ik het nog dat ik nu mijn brood kan verdienen! Wel! wel! zoo is de stal hier opgeruimd. Maar Francis! mijn engel, gij ziet er zoo ontdaan uit, daar moet meer aan vast zijn; hebt ge uw mooie rijpaardje ook al van de hand moeten doen?"
En zijt gij nu voldaan, nu gij alles weet?" "Ik weet niets, want ik heb niets gevraagd." "Niets gevraagd! waarlijk niets? op uw woord als edelman?" vroeg zij op eens met levendigheid. "Ik heb geen tweeërlei woord, Francis! ik heb niets gevraagd, ik heb zelfs niet willen hooren." "Hm! dat is voorwaar meer zelfbeheersching dan ik van een man had kunnen verwachten."
"Niet ver het dorp in woont de chirurgijn die hier pas gekomen is!" antwoordde Francis. "Dan vlieg ik er heen!" riep Rudolf met levendigheid. "'t Is veel beter dat Frits gaat," besliste Francis. Zij had gelijk, en ik liep het huis binnen om den ouden getrouwen Frits op te zoeken, en aan hem het geval mede te deelen! Ik begreep nu wat hem den ganschen dag zoo strak en somber had gemaakt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek