Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Geen tien jaren geleden verhief zich achter en tegen die rotonde een zwarte, groote, leelijke, naakte muur. 't Was de muur van den weg, die om de gevangenis van La Force liep. Hoe hoog deze muur was, werd hij door een nog zwarter dak overtroffen, dat men er overheen zag. Dat was het dak van het nieuwe gebouw.
Zoo ging het in die vreeselijke vier dagen in alle gevangenissen, in La Force, in het Châtelet, in de Conciergerie en nog meer andere. Zelfs vrouwen bevonden zich voor de hoofdpoorten, om zich te verlustigen in het vermoorden der ongelukkigen. Neen, neen, die menschen waren geen menschen meer, 't waren monsters geworden.
Bernard, maar de dieven den Leeuwenkuil noemden, zag men op den vuilen muur die zich links tot aan de daken verhief, bij een oude verroeste ijzeren deur, welke in de oude kapel van het hertogelijk hôtel de la Force voerde, en welke kapel thans als slaapzaal voor dieven dient, voor omstreeks twaalf jaren een soort van bastille met een spijker in de steenen gekrabd en daar onder deze naamteekening: Brujon, 1811.
Te negen uren waren meer dan achthonderd personen in hechtenis genomen; de prefectuur van politie, de conciergerie, la Force waren propvol. In de conciergerie was de lange onderaardsche gang, die men de straat van Parijs noemt, met bossen stroo belegd, waar de gevangenen opgehoopt lagen, welke de man van Lyon, Lagrange, moedig toesprak.
Niemand beter toch dan hy kon weten dat er in deze zaken nooit spraak kon zyn van iets anders dan van force majeure.
O, zij wil hem redden of met hem sterven. "Mijn vader is onschuldig!" roept zij den rechters toe, maar men luistert niet naar haar. Hij wordt ondervraagd en schuldig bevonden. Ook zijn vonnis luidt als de honderden, die reeds geveld zijn: "Naar La Force!" Enkele seconden later staan zij voor hunne beulen. Maar Maria vreest den dood niet.
Dit feit verwekte groot opzien in geheel Soudan: niet zoozeer als eene barbaarsche gruweldaad, maar veelmeer als een merkwaardige tour de force. De andere krijgsgevangenen werden op den bazar te Khartoem, met uitgezochte wreedheid, doodgemarteld.
"Hij is nog heel kinderachtig," dacht Gavroche. En in gedachte mompelde hij: "Om 't even; zoo ik kleinen had, zou ik ze beter bewaren." Toen zij hun brood bijna op hadden, kwamen zij aan den hoek der zoo treurige straat des Ballets, aan welker einde men de lage sombere poort der gevangenis la Force ziet. "He! zijt gij 't, Gavroche?" zei iemand. "Hé, zijt gij 't, Montparnasse?" hernam Gavroche.
Daar verschijnt hij, terwijl zijne dochter Elisabeth teeder hare armen om hem heengestrengeld houdt. Het meisje is niet ouder dan twintig jaar. "Is hij schuldig?" "Hij heeft een schuldige briefwisseling gehouden met Ponteau, Secretaris der civiele lijst!" "Naar La Force!" klinkt het vonnis. Voort gaat het naar de poort.
"Ik heb wel sterker tours de force gedaan, maar geen waarbij mij het hart zoo heeft geklopt." Francis dankte hem voor zijne hulp. "Mag ik hier blijven tot hij weer bijkomt?" vroeg hij ootmoedig. "Verscholen aan deze zijde van het ledikant, kan hij mij onmogelijk zien." "Gij kunt nu niet heengaan, dat gevoel ik; maar wij moeten Rolf laten roepen, en als die komt en u ziet...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek