Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Intusschen, zooals men weet, had deze zonderlinge gentleman slechts gevaren en geen geld gezocht. Hij verdeelde zelfs die duizend pond tusschen den eerlijken Passepartout en den ongelukkigen Fix, wien het hem onmogelijk was een kwaad hart te blijven toedragen. Dien avond vroeg Fogg, als altijd even kalm en even flegmatiek aan Aouda: "Wilt gij nog altijd met mij huwen, mevrouw?"
Haar hart kromp dan ook samen toen zij de hooge gestalte herkende van den persoon, aan wien Fogg vroeg of laat rekenschap van zijn gedrag wilde vragen. Waarschijnlijk was het slechts het toeval dat kolonel Proctor in dezen trein had gebracht, maar, hoe het ook zij, hij was er, en men moest tot elken prijs trachten te verhinderen dat Fogg zijn tegenstander bemerkte.
"En wanneer passeert de volgende trein?" vroeg Fogg. "Eerst van avond." "Zoo," zeide de kalme gentleman. Waarin de inspecteur Fix de belangen van Phileas Fogg zeer ter harte neemt. Phileas Fogg was twintig uur ten achteren; Passepartout was, hoewel onwillekeurig, daarvan de schuld. Hij was wanhopend: hij had ontegenzeglijk zijn meester geruïneerd.
Eenige oogenblikken later zeide hij tot Fogg: "Wat gaat de tijd langzaam op een spoorweg voorbij, mijnheer." "Inderdaad, maar hij gaat toch voorbij." "Aan boord der mailboot was het altijd uwe gewoonte een partijtje te whisten." "Ja," antwoordde Fogg, "maar dat zou hier moeielijk gaan, want ik heb kaarten noch medespelers." "O, de kaarten zouden wij wel kunnen koopen.
Andrew Stuart, wiens beurt het was om te wasschen, nam de kaarten op, zeggende: "Theoretisch hebt ge gelijk, mijnheer Fogg, maar in de practijk...." "In de practijk ook, mijnheer Stuart." "Ik zou het u wel eens willen zien doen." "Dit staat aan u. Laten wij samen vertrekken."
Hij erkende nu onder diens ijskoude bevroren oppervlakte een hart dat warm klopte, een gemoed, dat gevoelde. Hij begon van Phileas Fogg te houden. De vraag was nog slechts hoe de gids er over dacht en welke partij deze kiezen zou. Zoo hij al niet wilde medewerken, moest men zich ten minste van zijne onzijdigheid verzekeren. Maar zou hij niet geneigd zijn de Hindoes te helpen?
Madame Tussaud, zooals de meeste lezers zullen weten, heeft te Londen een museum van wassenbeelden, dat door alle Engelschen en vreemdelingen wordt bezocht, en waarvan de poppen alleen de spraak missen om wezenlijke menschen te schijnen. In de weinige oogenblikken, die hij met Phileas Fogg had doorgebracht, had Passepartout wel snel maar toch zeer zorgvuldig zijn aanstaanden meester opgenomen.
Hij telde en telde nogmaals de dagen, die waren verloopen, verwenschte de halten van den trein, die hij van traagheid beschuldigde, terwijl hij er in zijn binnenste Fogg een verwijt van maakte, dat hij geen premie aan den machinist had uitgeloofd.
Te zes uur in den morgen hervatte men den tocht. De gids hoopte nog denzelfden avond te Allahabad te komen. Zoodoende verloor Fogg slechts een gedeelte van de acht en veertig uren, welke hij sedert het begin van zijn reis uitgespaard had. Men daalde de laagste helling der Vindhias af.
Alleen de Daily Telegraph was tot op zekere hoogte van zijne meening. Phileas Fogg werd voor dwaas, buitensporig, ja gek verklaard, en in zijn medeleden van de Reform-club werd het zeer afgekeurd dat zij zulk eene weddenschap hadden aangenomen, die duidelijk een verzwakking van Fogg's geestvermogens verried. Zeer heftige, maar logische artikels verschenen over deze quaestie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek