Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Dat is immers klinkklaar een levensgevaarlijke nederdaling, als het noodig is! Als gij hier op uw hurken gaat zitten, en ik geef u een duwtje, dan kunt gij sleedje-rijden totdat gij beneden aankomt!" "En toch moeten wij naar omlaag," zei Old Firehand. "Stijg uit den zadel, en ieder neemt zijn paard bij den teugel, maar kort.
Overigens zou het nog een heele poos duren, eer er met het werk in het keteldal een aanvang gemaakt kon worden. De lord had dus nog tijd genoeg om met zijn beide gidsen op avonturen in de bergen uit te gaan. Om te beginnen reed Old Firehand met den Grooten Beer en het Lange Oor naar Fillmore City, waar de koopakte opgemaakt werd.
Men zag een hoofddeksel, veel gelijkende op een oude klapmuts, en daaronder een rond gezicht met roode koonen en kleine oogjes. Het overige der gestalte was omhuld door een wijden zak of iets dergelijks, men kon met geen mogelijkheid zeggen wat, daar de persoon gezeten was. Zwarte Tom stond naast Old Firehand, en vroeg hem: "Kent gij die vrouw wel, sir?" "Neen," was het antwoord.
Nu was Old Firehand genoodzaakt, een uur lang en misschien nog wel langer, te wachten, zonder zich te kunnen verroeren. Maar dat was geen bijzonder moeilijke taak voor hem, want een Westman is aan vrij wat grooter moeilijkheden gewoon. De tijd, zooals gemeenlijk wanneer men wacht, ging zeer langzaam om; maar hij ging toch om. Verder naar beneden in de huizen en hutten brandde overal nog licht.
Natuurlijk waren allen nieuwsgierig naar het verhaal van een man, wien Winnetou het leven gered had; en men had wel een speld op den grond kunnen hooren vallen, toen Watson nu al zijn wedervaren vertelde juist zooals hij het aan Old Firehand en den ingenieur verteld had.
Wij sluipen tot dicht in hun nabijheid, en zoodra wij den aanval beginnen, zijn drie der onzen reeds bij de twee Butlers en de jonge dame, om die drie te bevrijden. Zijn zij gekneveld?" "Ja, maar niet heel straf." "Nu, en dan moeten zij spoedig van hun boeien bevrijd worden en dan ..." "En dan met hen in het water," viel Droll hem in de rede. "In het water?" vroeg Old Firehand verwonderd.
In de duisternis van den nacht en van het bosch, zelfs voor het oog van den beroemden jager nauwelijks te ontwaren, dook daar eensklaps een gedaante voor hem op, die ijlings voorbij dacht te glijden. Old Firehand greep toe, met beide handen. "Halt!" gebood hij, doch met een onderdrukte stem, om niet te ver gehoord te worden. "Wie zijt gij?"
Wat zegt gij?" riep Old Firehand uit. "Tom heet ik, rafter ben ik; maar of ik beroemd ben, dat betwijfel ik." "Dat zijt gij, sir! dat zijt gij daar geef ik u mijn hand op!" "Spreek asjeblieft wat zachter, sir!" waarschuwde Tom. "De kornel daar moet mijn naam niet hooren." "Waarom niet?" "Omdat hij mij daaraan herkennen zou." "Hebt gij dan al eens met hem te doen gehad?"
In de algemeene opgewondenheid lette men niet op de Indianen, die verdwenen waren. Eindelijk mocht de forsche stem van Old Firehand er in slagen, eenigszins het rumoer te doen bedaren, en nu hoorde men tevens een andere stem, die van beneden uit het water naar boven klonk: "De Oude Beer kleine boot geleend. Hij achterna den kornel, om te wreken.
"Ontvang hem op uw kantoor," zeide Old Firehand, "en houd hem daar aan den praat tot ik u achterna kom. Ik wil eerst even het bericht lezen, dat hij terugbrengt." De ingenieur ging naar zijn kantoor, en toen Faller daar binnen gelaten was, spoedde Old Firehand zich naar de voordeur.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek