Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Het was na het scheiden dezer vergadering, op een schoonen herfstmorgen, dat Falckestein met een twintigtal ruiters de Roer langs reed om zich naar zijn slot van Bruck te begeven, het oogenblik reikhalzend te gemoet ziende, waarin hij zijn beminde gade en lieve kinderen weder aan zijn hart zou drukken.
Falckestein strekte tot een voorbeeld der waarheid van deze opmerking.
Indien men den Graaf van Falckestein bij den edelmoedigen, fieren en onversaagden leeuw konde vergelijken, de heer van Sonheuvel was evenals de trouwe wachthond, die, altijd gereed op de wenken zijns meesters, ter nakoming van het gegeven bevel volvaardig heensnelt en ter verdediging van het hem aanvertrouwde pand geen ongemak, geen dood zelfs ontziet.
Reede, deze uitdrukking hoorende, hield vol drift zijn paard staande en zou den teugel op den vreemdeling gewend hebben, bijaldien Falckestein, die begreep dat zijn vriend zich te veel had afgegeven, hem niet weerhouden had en genoodzaakt mede voort te rijden.
De commanderende officier van het geleide werd gruwzaam door mijn volk omgebracht, uit wraak voor den moord, aan mijn vriend Falckestein gepleegd. Ik had dit moeten voorzien en beletten; doch wat was er aan te doen? het feit was gepleegd. Nu was er bij het lijk een vreemde vrouw met twee kinderen, en een fraaie jachthond.... Nietwaar Bouke! een kostelijk schoon dier?
"Ziet!" vervolgde Feurich: "daar komen de Oversten te paard de hoogte oprijden; er wordt een kring om de galg gevormd." "Luistert!" hernam Falckestein, "daar klinkt de trompet, zeker om onze aandacht op dit spel te vestigen." "En nu hoor ik een doffe trom, als bij halsrecht," zeide Peter, het oor tegen het vloersteen houdende om beter te hooren.
Dit dier was bij de verdeeling aan Velasco te beurt gevallen, die het edelmoediglijk weder aan zijn vorigen meester had afgestaan. "Waar is Ulrich?" vroeg Falckestein met angstvalligheid, toen hij, rondziende, zijn zoontje niet bemerkte. "Die is met Beckman naar den tuin gegaan," antwoordde Magdalena.
"Mij dunkt," antwoordde Falckestein, "het blijft onbetwistbaar zijn eigendom, en als eerlijk man zijt gij verplicht, hem alles, wat hem behoort, terug te geven." "En dat zal ik doen," bromde Reede, "zoodra ik maar weet, waar hij zich bevindt; want ik heb geen tijding, of hij in Rusland dan wel in Amerika zit. Sedert dien ongelukkigen brief heeft hij niets van zich doen hooren.
"Wilt gij niet goedschiks, dan met dwang," zeide Falckestein, hem met zijn degen in de zijde kwetsende. "En dat is voor u," grinnikte Eugenio, terwijl hij met de gesloten vuist aan Falckestein een zoo geweldigen slag op het hoofd toebracht, dat de Graaf bedwelmd ter aarde stortte.
Met deze woorden haalde hij een pistool uit en schoot het in de lucht af. "Wat zal dit?" riep Falckestein, de hand aan 't zwaard slaande. En, om aan zijn woorden nog meer klem bij te zetten, haalde hij den haan over. "Om Gods wil!" gilde de Graaf, wien het klamme zweet aan alle kanten uitbrak. "Welke menschen, Feurich! Mijn vrienden!" "Beraad u kort," herhaalde Eugenio en hief het pistool omhoog.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek