Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Vere brak dat onecht gepeuter. Wat haar het dichtst aan het hart lag, zag zij in snipperingen uitknippen, bloot leggen, met cijfers teekenen en in algebrische formulen schikken. En toch kon ze, op zulke wijs dat het door Ernest begrepen werd, niet uitleggen waar, voor haar, het kunstmatige begon.
Pastoor Doening nam zijn gebedenboek, opende het zwijgend, zocht, verward, naar de groote kleurlettrine, die den aanvang van een mooie hulde aan God met uitzonderlijke pracht placht te melden, en roerde koortsig de bladen. Als de heerlijke kleurlettrine bloot lag, pletsten er twee dikke tranen men weet niet van waar. Een lange poos zat reeds Ernest Verlat bij het bed van zijn vrouw.
Ernest richtte langs daar zijn zilveren dubbelkijker. Wat een pracht, fluisterde hij; waar haalt Fran toch die vorstelijke manieren? Van al die witte bloemen in rood-fluweelen perken was Fran zeker, zoo niet de schoonste, dan toch de bedwelmendste en de fijnst-bedeelde.
Bijna te gelijk bracht Ko een telegram voor mevrouw Verlat. Ze scheurde het zenuwachtig, keek het vluggelings in en reikte het aan Oomken over, die het luidop voorlas. Ernest meldde dat hij verhinderd was de viering bij te wonen, dat hij pas laat in den avond kon aankomen en dat hij ondertusschen Vere zeer hartelijk gelukwenschte met haar feest.
Maar ik bid u, verduister niets met onredelijke gramschap. Ik zeg dat gij alleen dán, wanneer ik geen geweten meer heb, zult doen met mij wat Rupert doet met Francine. Francine zelf weet niet voor welke ziekelijke en duivelsche praktijken zij het werktuig is geworden. Maar zij zál het weten, Ernest. De hemel geve dat zij het wete, eer in haar alle frischheid is gesmoord!
Wat, na alles, overbleef was eene lastige onzekerheid die soms den dokter in hare oogen tot een vijand maakte en Ernest tot een vreemdeling. Op een morgen schreef ze aan haar vader dat zij hem gaarne eens wilde zien.
Maar Ernest was overeind gesprongen; en een plotselinge hitte schoot op naar zijn hoofd al kloppend in de aderen van zijne slapen. Er stak hem een zeer-doende prop in de keel. Mijnheer du Bessy begon te beven en stamelde wanhopig: Wat gebeurt er? .... Ernest keek hem aan en zag de leelijke stuipjes van zijne verouderde gelaatstrekken.
Steeds, hoe het haar ook docht dat hij een uitzicht had, bracht hij, boven het zieke wichtje, de onverschillige vormen van eene zware gezondheid die haar als een lompe ikzucht voorkwam. Het kindje sukkelde. Dikwijls sprak zij met Ernest erover.
Haat mij, maar ik zal u nooit een reden geven. Wat scheelt het mij! Hij groette, bij het afscheid, en boog fraai over Vere's hand. Men merkte gauw de fijnheid van zijne laarzen en de onberispelijke snedigheid van zijn soirée-rok. Na het concert en toen ze naast Ernest in het rijtuig zat: Ernest, sprak langzaam Vere, zeg me eens oprecht wat ge dezen avond met mij hebt willen doen.
Ten koste van zijne natuurlijke voldoeningen, trachtte Ernest naar dien wonderen vrede, en, terwijl zijn gansche wezen in roerende bangheid huiverde, waande hij dat hij haar machtig was. Hij had eene sigaar aangestoken en liet ze seffens uitdooven. Het avontuur, meende hij, zal mij in Milly's oogen belangrijk maken. Toen glimlachte hij droevig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek