Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
De bode werd geroepen. Hij kwam, en groette de edelachtbare heeren met een zeer bijzondere reverentie, waaraan niemand eenige aandacht schonk. Met een stem echter, of hij een veldheer ware, die bevel geeft een lang belegerde veste te bestormen, riep de burgemeester: "Wij hebben 't koud. Leg blokken op den haard."
Waar ben je gebore? wat je beroep?" en "nou mot u maar andachtig luistere na wat dat opebare minnesterie uwe ten laste zal legge". Dan zeg ie: "Dank u, edelachtbare heere president èn rechters", en mag je gaan zitte, as hij dat heele prottekol van je voorleest.
»Ja,« antwoordde de oude heer, »maar ik ben er niet zeker van, dat deze jongen werkelijk mijn zakdoek heeft gestolen. Ik ik zou de zaak liever niet vervolgen.« »'t Moet nu voor den rechter komen, meneer,« hernam de man. »Zijn Edelachtbare is over een halve minuut te spreken. Hier, galgenbrok!«
Bumble, die niet kon gelooven, dat hij goed gehoord had. »Heeft u Edelachtbare het tegen mij?« »Ja. Houd je mond.« Mr. Bumble was stom van verbazing. Een gemeentebode zou zijn mond moeten houden! Een zedelijke revolutie! De oude heer met den schildpadden bril keek zijn collega aan, deze knikte veelbeteekenend.
»Heb je dezen getuige iets te vragen, jongen?« zei de rechter. »Ik zou mij niet willen verwaardigen met zoo één een woord te wisselen,« antwoordde de Vos. »Heb je over het geheel iets te zeggen?« »Hoor je niet dat Zijn Edelachtbare vraagt of je iets te zeggen hebt?« vroeg de cipier en stootte den zwijgenden Vos met zijn elboog aan.
»Wil hij niet hardop praten, hoe is 't?« vroeg Fang. »Heel goed, heel goed. Waar woont hij?« »Waar hij kan, Edelachtbare,« antwoordde de agent, opnieuw voorgevend Oliver's antwoord over te brengen. »Heeft hij ouders?« vroeg Mr. Fang. »Hij zegt, dat ze gestorven zijn, toen hij een kind was, Edelachtbare.« Hiermee sprak hij het antwoord uit, dat gewoonlijk op die vraag werd gegeven.
"Nochtans, edelachtbare heere president èn rechters, gij, dat levend massa, gij die bezield ben met een edel gevoel en zacht karakter, begaafd met eenen uitstekende geleerdheid, gedenk een man, die an het visionisme lijdt.
Weer werd de bemanning naar achteren geroepen, en de kapitein sprak hen toe vanaf de hooge kampanje. "We hebben geprobeerd de schuit stroomop te krijgen, maar jullie ziet hoe veel we verloren hebben. We drijven af in een twee-knoops strooming. Deze mijnheer hier is de Edelachtbare Heer McCoy, eerste ambtenaar en gouverneur van het eiland Pitcairn. Hij zal met ons meegaan naar Mangareva.
"Capitán" Basilio veegde zich met een zijden zakdoek 't zweet van 't voorhoofd en ging voort: "Nu de edelachtbare heeren zoo minzaam en tegemoetkomend zijn geweest tegen mijn nederig persoontje door mij het gebruik des woords toe te staan voor iemand anders, wie ook, van hen die hier aanwezig zijn, zal ik gebruik maken van dit verlof, dat mij zoo edelmoediglijk is geschonken, en ga ik spreken.
"Wil uwe dan maar andachtig luistere?", en zoo, net as strakkies, "en hoe of u an Racier gekomme bent?" "Zoo a'k an die rechter van instructie voorgegeve heb." "Kò' j'm van vroeger?" "Nee, edelachtbare", en dat verdere smoesie "want ik had net twaalf jaar in dat groote huis van Leeuwarde achter me rug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek