Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Hoezee voor monsieur Oliver's duivenpastei!" "Ja zeker, duivenpastei!" roept de schilder, "duivenpastei! Maar wat is er met mijn duiven gebeurd? Hebt gij ze weggenomen, Achille?" "Neen!" "Hebt gij er om de til zien vliegen? Ik bedoel niet onder in het hok, maar in de til vliegende om de til?" De stem van den schilder klinkt heesch zijn oogen schieten vuur.
Zoolang gij weg zijt geweest, heb ik daar telkens moeite voor gedaan, maar ik heb geen enkel verkocht. De tiende penning van den Hertog ruïneert iedereen. Niemand heeft geld te missen, tenminste niet voor schilderijen." "Het is goed," zucht Antony, "hier is een gulden. Ja, haal daarvoor duiven!" Hij lacht droevig. "Wij willen toch duivenpastei hebben." De beide jongens loopen weg.
"Alleen dit, dat Vasco de Guerra gisteravond 'de Zes Drinkebroers van Brussel', die hier reeds waren aangekomen voor het drinkgelag met Floris, onthaalde op een duivenpastei, gemaakt van zes duiven, die hij, zooals hij verzekerde, had geschoten; maar hij sprak van een zevende, en verklaarde, dat hij voor het hoofd van de zevende zulk een belooning zou ontvangen, dat hij in staat zou zijn, zijn kameraden een groot feest te geven."
Maar ik ik kon niet eerder komen, Marvédie en ik waren niet eerder klaar met onze duivenpastei." Hier wordt de stem van den jongen overstemd door het gejuich, dat de komst van den schilder begroet.
De opmerking wordt schertsend gemaakt, maar de lach besterft op Guy's lippen, als hij bespeurt, welk een onverwachte uitwerking zij op den schilder heeft. Bij het woord "duivenpastei" wordt Oliver doodsbleek. Hij keert zich om en zegt op wantrouwenden toon: "Wat weet gij van duivenpastei?"
"Nu wij met onze zaken klaar zijn, zult gij mij wel iets te eten willen geven, zoodra Achille terug is met zijn proviand, misschien wel een weinig duivenpastei, hè?" en hij geeft gekscherend den schilder een ribbestootje, want door Antony's berichten over Hermoine de Alva is de vermetele jonge man in een vroolijke stemming gebracht.
"Niets anders dan wat ik gisteravond hoorde van den kleinen Marvédie, het zoontje van Touraine, den barbier." "Wat zei hij van duivenpastei?" vraagt de schilder, wiens vreemde wijze van doen Guy's aandacht trekt. "Spreek op, spoedig ons leven kan er van afhangen!" "Alleen dit," zegt de Engelschman, "dat hij zooveel duivenpastei van u kreeg.
Zij hebben ieder reeds acht pinten wijn gedronken en beginnen nog pas. Zij hebben een duivenpastei voor zich staan. Ik heb die eigenhandig gemaakt van vogels, mij door senor Vasco de Guerra zelf verschaft. Wilt gij niet het een en ander gebruiken, senor capitan, eer gij uw slaapplaats boven den stal opzoekt?" "Ja, een halve pint wijn zal voor mij wel genoeg zijn," zegt Guy.
Zij werpt koloniale kwestien op, zij draagt kultuurwetten voor, zij bepleit de toekomst der Javanen, en bemerkt niet, de kortzigtige, dat men zonder duiven geene duivenpastei vervaardigen kan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek