Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
In een hoek, die gevormd werd door twee huizen, waarvan het eene een weinig meer dan het andere vooruitsprong, zette zij zich op haar hurken neer. Haar voetjes had zij naar zich toe getrokken; maar nu werd zij nog kouder, en naar huis durfde zij niet; zij had immers geen enkel doosje lucifers verkocht en bracht geen cent mee.
Daarop nam zij een papieren doosje, waarop mooie vogels geteekend waren, deed dit open en legde er de doode bloemen in. «Dit zal je doodkist zijn,» zeide zij, «en als mijn neven hier komen, dan moeten zij mij helpen om je buiten in den tuin te begraven, opdat je in den zomer weer kunt groeien en mooier worden.»
Wat vader en dochter gevoelden, is niet te beschrijven. Zij waren als door den adem van een doodshoofd verstijfd. Geen woord werd gewisseld. De heer Gillenormand alleen zeide zacht en als tot zich zelven: "'t Is het schrift van den voorvechter." De tante onderzocht het papier, bekeek het aan alle zijden, en legde het weder in het doosje.
Hun durf ik vrijmoedig naderen en vragen, ... zijn stem daalde tot fluisteren: Zou u van een miskend artist niet een doosje stalen pennen en wat postpapier willen koopen? Toen sloeg hij zijn wijde manteljas open en ik zag, dat hij er een reistaschje onder droeg.
Foei, riepen de drie gratiën. Zoo'n gemeene straatdeun! Vervolg: Onechte Zoon, gekompliceerd met 'n echt zilveren doosje, onechte eerlykheid, echte naïveteit van Leentje, onechte bravigheid der juffrouwen Pieterse.
Uit een doosje achter zich had zij eenige oude lapjes en haar klein blikken sabeltje genomen. Eponine en Azelma letten volstrekt niet op 't geen gebeurde. Zij hadden een gewichtige onderneming volbracht, zij hadden zich van de kat meester gemaakt. Zij wierpen de pop op den vloer.
En we vroegen aan den heer achter ons, of hy ons ook zeggen kon wie 't gedaan had? En hy vroeg of 't doosje van zilver was? Ja, zei de kleermakers-juffrouw, 't was van echt zilver, en ... dat ze 't van 'r peetemoei had. En toen vroeg-i of 't glad of geribd was? En de juffrouw zei dat het geribd was.
De eerste stralen der opkomende zon drongen door de vensters van het Rotshuis. Het zou een prachtige dag worden.... de laatste levensdag van den armen Harbert!.... Er viel een zonnestraal op de tafel naast het bed. Pencroff uitte een kreet en wees op iets dat op die tafel stond.... Het was een langwerpig doosje, op welks deksel stond: Sulphas quinine. Onoplosbaar geheim. Beterschap van Harbert.
Zij vermeerderen de ergernis, schoon de grieven er eigenlijk niet door vergroot worden. Toen Nicolette, op bevel van grootvader de "plunje" van Marius haastig naar diens kamer bracht, had zij zonder het te bespeuren, waarschijnlijk op de donkere zoldertrap het zwart sagrijnlederen doosje laten vallen, waarin het door den kolonel geschreven papier lag.
"Het moet van een van jullie zijn." Ook de anderen bekeken het doosje, maar het bleek geen van allen toe te behooren. Het droeg een Hollandsch etiket en was blijkbaar ook in Holland gemaakt. "Dat is vreemd," zei La. "Steek het bij je, Rob. Na dezen vondst zou ik er voor zijn den tocht voort te zetten." Nog gedurende een half uur ging men verder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek