Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Op dat oogenblik kwam het dienstmeisje binnen en zei, dat er een heer en dame in de vestibule waren, die vroegen of de familie thuis was. 't Bleek, dat het dominé Kruse en zijn vrouw was. Zij spraken allebei tegelijk, en maakten veel excuses, omdat ze zoo laat op den avond de familie nog kwamen storen.
Vooralsnog scheen daar ook al heel weinig kans op; het huis was als uitgestorven en eerst na een herhaald, donderend geklop van den verontwaardigden koetsier, werd de deur langzaam geopend door een vrij slordig dienstmeisje. Zij groette Hedwig nauwelijks, toen deze haar goeden dag zeide en verdween terstond weer, nadat de koffer in huis was gezet.
Ze knorde op verpleegsters en kindermeisjes, omdat ze er geen verstand van hadden hoe 't kind behandeld moest worden. Zoolang de kleine gezond was kwam het door dat Clara hem behandelde volgens een boek of volgens lange brieven van haar moeder. Maar kwam er wat maagpijn of zooiets, dan was 't altijd doordat de verpleegster of 't dienstmeisje of iemand anders iets doms of verkeerds gedaan had.
Toen gingen zij springen en dansen, en sprongen over stoelen en banken en eindelijk dansten zij de deur uit. Van nu af aan kwamen zij niet terug; maar den schoenmaker is het goed gegaan zoolang hij leefde, en alles wat hij begon bracht hij gelukkig ten eind. Tweede Sprookje. Er was eens een arm dienstmeisje.
Rowley op zeer koele wijze afscheid van haar, nadat de groote, Duitsche koffer met moeite door Hedwig en het dienstmeisje in de gang was neergezet. Met een kloppend hart liet zij zich nu door het meisje aandienen en weldra stond zij voor de verbaasde Mrs. Rowley, die juist verdiept was in een brief, dien zij in de hand hield.
Het dienstmeisje verscheen en reikte mij een visitekaartje op een presenteerblad. Nu nog bezoek, zoo laat! Ik keek en las: "Baronne de B." De jonge luitenant had zijn piano-spel gestaakt; de beide kapiteins zagen mij ondervragend aan. Het meisje wachtte. Baronne de B... Is het niet een baron de B. de vermiste, die vandaag nog op het slagveld werd gevonden? vroeg ik aan kapitein L.
HELMER. Ik ben niet thuis voor visite, dat weet je. Mevrouw daar is een vreemde dame. NORA. Laat mevrouw binnen. En de dokter is er ook. HELMER. Is hij naar mijn kamer gegaan? DIENSTMEISJE. Ja mijnheer. Dag Nora. Dag ... e.... MEVR. LINDE. Je kent me zeker niet meer. NORA. Neen ... ik weet niet goed.... O ja, ik meen toch van wel. Wat! Kristine! Ben jij het heusch? MEVR. LINDE. Ja, ik ben het.
Rozeke zag 't Geluw Meuleken uit de wagenloods komen, en, achter den gevel half verborgen, hem naloeren. Toen kwam zij kalm weer in huis. "Niemand gezien?" vroeg angstig Rozeke. "Noch God noch meinsch," antwoordde 't dienstmeisje. "Goddank!" zuchtte Rozeke. Zij ging in de kamer.
En terwijl zij iederen morgen brood sneed en boterhammen smeerde en thee schonk voor hem, voor kleine Bobi, voor 't dienstmeisje en soms voor de werkster.... Snijd eens één keer brood en smeer eens boterhammen voor vier kinderen, als je 't niet gewend bent, wat de ongelukkige schrijver van deze geschiedenis eens gedaan heeft, volslagen uitzinnig word je d'r van.
Zij kon immers niet alleen blijven rondloopen midden in dit alles; wat of wie moest zij kiezen? Wat nu gebeuren ging moest gebeuren en wat dan? Zij ging op een schemeravond op de sofa zitten, nadat zij het dienstmeisje op het hart gedrukt had niemand binnen te laten, ook Mijnheer Mordtmann niet. Zij had zich de wanhoop nabij gevoeld en was plotseling bang geworden voor haar verstand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek