Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Met uiterst langzame teugjes drinkt hij het glaasje brandewijn ledig, smakt een paar malen met de dunne lippen en strijkt liefkoozend met de rechterhand over zijn maag, terwijl hij mompelt: "Dat's warm, dat's lekker, dat brandt op je hart, dat doet goed, maar 't is te duur, veel te duur. Voor een enkele maal kan het er door, maar 't is eigenlijk zonde van 't geld."
Dat's nu toch de laagte waartoe de manier van die school heeft kunnen zinken.... En dat is van.... laat eens zien, F. R.! Ei! van hem, van dien toenmaals veelbelovende! Wat een geluk dat hij verder op dit punt niets gehouden heeft! Wat een geluk ook dat hij den moed niet gehad heeft zijn bijnaam te teekenen, dat zou er voor mij slecht uitzien."
"We hebben geen slaven meer in de Vereenigde Staten," antwoordde Mevr. Weldon. "Het Noorden heeft sedert lang de slavernij afgeschaft, en het Zuiden heeft het voorbeeld van het Noorden wel moeten volgen!" "Dat's waar ook," antwoordde Harris. "Ik had vergeten dat de oorlog van 1862 die ernstige vraag beslist heeft.
"Nu, voorwaar! gij zult niet weer eerst raden, dat's slim van u, d
»Diable! eene verrassing! dat's erger!" en Piet Cham maakte eene tragisch-comische mine; »maar die verrassing kan immers wel op het laatst komen; ik beloof u, dat ik er even verrast om zal zijn; zeg aan die heeren, dat ik een oud vriend heb ontmoet, aan wien ik nog een half uurtje wensch te geven." »Gij gaat cavalièrement te werk met die heeren!" sprak Frits glimlachend.
't Publiek zal toch wel ééns genoeg krijgen van al dat moderne gespeel, en van die kopjes-thee-stukken, maar "en attendant" moet men leven dat's logisch niet waar? Zeker! Daarom kom ik persoonlijk "en privé" bij de chefs van groote firma's, bij bekende kunstbeschermers en menschen van hoogere ontwikkeling.
"Voor eene verschijning van den zwarten jager?" vroeg zij lachend. "Eene verschijning? Zeker neen! Dat is te etherisch. Ik hield u voor eene treurige realiteit.... Voor een boschwachter die kiespijn had." Zij scheen een oogenblik getroffen en beet zich op de lippen; hare wangen gloeiden. "Dat's grof," sprak zij eindelijk, en zag mij aan met een blik of er een pijl uit haar oogen zou schieten.
Met zijne brieven althans maakt hij het ook niet goed; hoelang is het wel geleden sinds hij u het laatst schreef?" »Dat's nog zoo heel lang niet geleden." »Jok er niet om, mij ten minste heugt de tijd niet, dat gij me een of ander uit zijne brieven hebt medegedeeld."
"Nou, ik wil 't royaal behandelen; je zult van elke honderd gulden er twintig hebben." "Och, kom! dacht jij dat? Jongens, jongens! dat's te scheutig, Strijkman, dat neem ik niet aan." "Niet?" vroeg de pandjesbaas verwonderd. "Waarachtig niet, dat doe ik niet." "Wat dacht jij dan, juffrouw?" "We zullen eerlijk deelen, jij de helft en ik de helft, annemekannememeesamen, hoor!" "Hè? Je dolt met me."
"Dat's waar," zeide Geert: "ik hield mijn fatsoen onder 't volk; maar hoe lang had ik ook het huis gekend en bestierd; en dan Mevrouw zaliger, die vertrouwde mij alles, en die wist ook wel, wat zij deed, maar zoo een malle Leen: want zoo heeten haar de booien in de wandeling...." "Geert!" zeide Ulrica: "ik hou niet van die bijnamen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek