Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Scheren was geen gemakkelijke taak, want zijn hand beefde maar aldoor en scheren vereischt aandacht, zelfs al danst ge niet bepaald als ge er mede bezig zijt. Doch al had hij de punt van zijn neus afgesneden, dan zou hij er eenvoudig een stuk hechtpleister op gelegd hebben en volkomen voldaan geweest zijn. Hij kleedde zich op z'n Zondagsch en eindelijk ging hij de straat op.
Zoodra een jong Poolsch edelmannetje alleen op zijn stoel zitten en op zijne voeten staan kan, tafelt en danst hij, converseert hij en maakt hij pret met de grooten, vermoedelijk niet ten voordeele zijner lichamelijke en verstandelijke gezondheid, ofschoon daardoor de in Polen zoo onontbeerlijke gehechtheid aan het gezellige, wel in de hand gewerkt wordt.
Juist, mijnheer, dat dacht ik wel. Wat kijkt dat kind ernstig. Een kind moet vroolijk zijn, niet waar? Altijd vroolijk. Het jongetje Daoud is niet bang. Het kijkt maar heel wonderlijk naar dien raren, drukken man, die hem plooit en vouwt. Die fluit, danst en zingt. En het Arabisch-Circassisch jongetje Daoud wil niet lachen. In 's hemelsnaam. Morgen kan ik de platen komen zien.
Werktuigelijk zei hij: "En een eekhoorn houdt men wel eens in een traliëntrommel gevangen, en hij danst maar...." Hij wendde zijn aangezicht naar 't open venster en blikte in het wijde azuur. En de pater vroeg: "Hebt ge geen eetlust, beste Johan?" Neen, hij had geen eetlust. Hij hoorde verre geluiden over den hemel gaan.
Voor de deuren van den stal worden ze bedaarder. Daar is 't bal, het bal, het bal. Daar mot je je fatsoen bewaren. De postbode danst 'r èn de onderwijzer èn de dochter van de onderwijzeres, èn de groote kruijenier èn de telegrafist. Je zou den stal haast niet herkennen, zoo netjes is die. De karren en rijtuigen zijn weg, de stalboomen zijn weg. D'r ligt zelfs geen bruinigheid op den grond.
»Maar is dansen dan kwaad?" »Dat zal ik niet uitmaken; 't is bovenal de vraag hoe men danst; maar zeker is het dat ik er niet meer bij pas en dat gij er mij op die wijze in laat loopen."
Julien, mijn bediende, is de koning van het feest: hij is jong, welgemaakt en danst verrukkelijk: de schoonen van Frontera zijn op hem verzot en dingen om zijn gunst; wel eenigszins tot ergernis van Lucien, die hem niet uit het oog verliest, maar hem zijn geluk vergeeft: want, zegt hij, hij is zachtaardig, dienstvaardig, bescheiden en hij poetst onze laarzen beter dan iemand anders.
HELMER. Maar liefste Nora, je danst alsof je leven op het spel stond.... NORA. Dat doet het ook. HELMER. Rank, houd op; dit is gewoon gekkenwerk. Toe, schei uit. Dat had ik nu toch nooit gedacht. Je hebt alles vergeten wat ik je geleerd heb. Nu zie je het zelf. HELMER. Ja, je mag nog wel eens een lesje hebben. NORA. Je ziet hoe noodig het is. Je moet tot het laatst toe met me repeteeren.
Wel komen de dames af en toe eens om een hoekje kijken. Doch zelfs dat is al nieuwerwetsch. Hier danst een groote magere man. Een lange, zwarte jongen. Misschien is hij wel de Duivel. Doch het zou niet passen hem dit te vragen. Die met hem mede danst, maar zij raken elkander niet aan, is een slanke, donkere Jemenietenknaap van vijftien jaren, die Jozef heet en schoenmaker is.
Dan loopt hij rondom de inlandsche trommelslagers, en danst en springt, terwijl de muzikanten met behulp van twee stukken hout hun trommels slaan en een helsch rumoer maken. De hoofden hebben veel autoriteit; het heet, dat zij alleen de kunst verstaan, de pijlpunten te vergiftigen. Ons verblijf te Yému was nog al gunstig voor onze werving; we konden een tiental Kanaken recruteeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek