Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Nou, dat "oogenblikje" duurt gewoonlijk nogal heel lang, en zoodra ik dus haar muts zag heen en weer wiebelen als een topzware dahlia, haalde ik "De predikant van Wakefield" uit mijn zak, en las zoo vlug ik kon, met één oog op hem en één op Tante. Ik was juist gekomen, tot waar de heele familie in 't water valt, toen ik hardop begon te lachen. Ik dacht niet meer aan Tante, dat snap je!
Op zekeren dag nam Tholomyès de drie anderen ter zijde, maakte een gewichtig gebaar en zeide: "Sinds nu bijna een jaar vragen Fantine, Dahlia, Zephine en Favourite ons om een verrassing. Wij hebben ze haar plechtig beloofd. Zij spreken er ons dagelijks om aan, vooral mij.
Gij, mijn goede lezer, ziet ongetwijfeld gaarne eene schoone Dahlia bloem; misschien zijt gij insgelijks niet verwijderd van haar, in de plaats der poëtische en verleidende Roos, op den troon van het bloemenrijk te willen plaatsen; maar bedenk u toch driemaal, eer gij u zelven eenen Dahlia's-liefhebber noemt.
Musschen sprongen in de dahlia- perkjes van het plein. Toen juist terwijl ik nieuwsgierig de nog-belichte vensterruiten van eene burgerlijke taveerne bekeek zag ik de glazendeur van die taveerne ruw openslaan en eene dikke vrouw, blijkbaar de bazin, den drempel oversnellen. Ze schreeuwde in angst: "Polis! Polis!"
Favourite hernam na een pauze: "Weet ge, Dahlia, ik ben treurig.
Zij zagen de studenten gearmd de herberg uitgaan; dezen keerden het hoofd om, wenkten de meisjes glimlachend toe en verdwenen in dien bestoven zondagschen menschendrom, die wekelijks de Champs-Elysées bestormt. "Blijft niet te lang weg!" riep Fantine. "Wat gaan zij ons halen?" zei Zephine. "'t Zal zekerlijk iets fraais zijn," zei Dahlia. "Ik," hernam Favourite, "wensch dat het iets van goud zij."
Ja, uw valsche vader wist, dat ik eene Dahlia had, gelijk er geene in honderd uren in het rond is. Dit benijdde hij weer, omdat hij wel kon denken, dat ik dit jaar de medaille zou winnen.... Maar, o schelmerij! En wat is er geschied? Zie, ik kan mijne gramschap niet bedwingen.... DE VROUW. Welnu, wat is er geschied, zageman? DE MAN, met droefheid. Wat er geschied is! Luister, wat verraderij!
Eensklaps maakte Favourite een beweging, als van iemand die ontwaakt. "Maar," zeide zij, "waar blijft de verrassing." "'t Is waar," hernam Dahlia, "de beloofde verrassing." "Zij blijven lang weg!" zei Fantine. Nadat Fantine dit zuchtend gezegd had, trad de knecht, die bij het eten bediend had, binnen. Hij had iets in de hand, dat een brief geleek. "Wat is dat?" vroeg Favourite.
Favourite, Dahlia, Zephine en Fantine waren vier bekoorlijke meisjes, nog min of meer naaisters, want zij hadden niet bepaald de naald verlaten, die door de liefde een weinig verwaarloosd was; maar zij hadden op 't gelaat nog een overblijfsel van het opgeruimde des arbeids, en in de ziel die bloem der braafheid welke bij de vrouw den eersten val overleeft.
Het struische gelaat van Julia kwam, ietwat magerder, op den bruinen verfgrond te voorschijn. Hij schilderde haar uit het hoofd, legde parelen om heure haren en licht gebloei daarlangs. Een doorzichtig keurslijf lag losjes open op haar boezem, en ze hield een dubbele dahlia in hare rechter hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek