Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
We zullen aan die moeder van jou maar vragen naar bed te gaan. Ja, we zullen aan die moeder van jou maar vragen naar bed te gaan. Zij stonden, bescheiden, op, naderden. Domina.... Domina.... Wat is er, jongens? Vergunt de domina, dat wij ons.... Ja, dat wij ons terug trekken, domina.... Zij mochten zich terug trekken. Twee mooie Tarbotjes misschien, hoorden zij Crispinus nog zeggen.
Augusta.... smeekte Crispina. Ik smeek u.... Wees niet bang, Crispina, lachte Domitia en Domitilla en Fabulla schaterden van minachting. We zullen nièts, aan niemand, van je tweelingen zeggen.... Hoe kunnen we weg.... Hier langs....?? Ja, zei Crispinus, en wees een deur.
Verginius Rufus, of gij Plinius, moest aan Crispinus vragen.... Ik? zei Plinius. Het zoû een reden zijn voor den Keizer Cecilius nog langer te houden. Hij danst zelfs niet meer voor den Keizer, hoorde ik, zei Martialis. Hij is óok ziek. En Crispinus.... Hij vertelde van het contract, dat Crispina geteekend had.
Zoò gemakkelijk gaat dat niet door een gunsteling in ongenade. Er is nog recht in Rome, edele Crispinus. Bedenk, ik heb de m
De Keizer heeft den knaap niet vermoord, zei hij alleen. De Keizer is ziek en de jongen verstrooit hem. Hij moet voor hem dansen; dat is alles.... Wanneer komt Cecilius terug? smeekte Crispina. Dat weet ik niet, zei Crispinus somber. Ik dacht, dat hij gisteren avond al terug zoû komen. De Keizer heeft zijn plotse grillen.
En hij danste. Hij wist nooit wanneer hij mocht uit scheiden, want de Keizer maakte nooit een gebaar, zat roerloos, sprak niet. In het verschiet van de galerij, die met de schuine spiegels weg verschoot naar het einde toe, waar de Keizer zat, waren Crispinus en de Prætorianen verijld voor Cecilius' blik, waren zij niet meer dan vreemd geschim en geschaduw, werkelijkheidslooze afspiegelingen achter die éene werkelijkheid: den Keizer. Die z
.... Maar, ging de dominus voort; ik heb geen rècht op dat geld. Hier is het, edele Crispinus! Crispinus rukte hem de beurs uit de hand. Ik gaf het, smeekte Crispina; voor de kinderen.... Je gaf hem de kinderen al zelf.... Voor ik ze de nekken kon omdraaien.... Het was zeker een schoon geschenk, edele Crispinus, zei Lavinius waardig.
Maar het zoû jammer geweest zijn, voor de kunst, hun de nekken te hebben omgedraaid.... Ik kom ze morgen zien, zei Crispinus. Alleen, edele Crispinus, zei Lavinius rustig; ze zijn mijn sláven, niet waar....? Je sláven....?? De domina stond mij haar kinderen af, als slaven, niet waar. Zij schonk ze mij, maar als slaven.... Het staat duidelijk in de akte van afstand. Ge herinnert u dat?
Toon dat contract! raasde Crispinus tot zijn zuster. Ben jij gek geweest?! Heb jij om die bastaards van je bij je te hebben, zoo een contract geteekend?! Ja! bekende zij, rillend van angst. Ben jij krankzinnig geslagen!! raasde hij en greep haar ruw de polsen. Toon dat contract! Toòn dat contract!
Mij kunnen je jongens niets schelen: ik ben tòch de gunsteling des Keizers, al heb jij bastaard-tweelingen.... Hij heeft grillen; als het bekend wordt, Crispinus en hij jaagt mij weg van de vrouwen der Keizerin! Waar moet ik heen? Geld heb ik niet, moet ik het paleis verlaten! Hij lachte. Verdien d
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek