Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Hij komt van avond niet terug.... De edele Crispina was ook ongerust.... Cecilius! stamelde doodsbleek de dominus. Cecilius bij den Keizer! Hoe is dat gebeurd?! Het is die edele Crispinus, zei snikkend Cecilianus, terwijl de soldaten meêlijdend den jongen omringden.
Hoe weet je? vroeg Crispina bleek. Dat doet er niet toe, zei de dominus. Ik weet. Ik weet, dat Cecilius bij den Keizer is. En ik herinner u aan ons contract. Crispinus verscheen uit zijn kamer, ongekleed, de haren verward. Welk contract? vroeg hij. Dat kan de edele Crispina u zeggen, edele Crispinus.
Crispinus, smeekte zij. Geloòf je, dat.... Dat wat.... Dat als Lavinius.... Wat?? Als verklikkers misschien er achter komen.... Dat jij tweelingen hebt....? De Keizer....? Woest stond hij op, balde zijn fijne vuisten over haar; zij kroop in een.
Het is ook beter niet te gaan.... Crispina, wat moèt je met dien dominus gregis....? Augusta.... Zeg het me....? Hij komt haar nieuws van haar tweelingen melden, zei ruw Crispinus. Crispinus! kreet zijn zuster. De vrouwen begrepen; zij lachten. Je tweelingen? spotte Domitia. Zijn ze in zijn grex?? spotte Domitilla. Tweelingen! riep Fabulla. In den grex, van Lavinius Gabinius! Maar ik kèn ze!
Maar hij beefde; in de schemering dier eene pit der veeltuitige, bronzen lamp zag zijn zuster hem aan, om hem te doorzien. En zij zag hem bleek en bevend, trots zijn luchtige woorden. Zij leefden van de gunst van den zielszieken Keizer, en die gunst kon ieder oogenblik keeren. Om niets, om een gril, een blik, een verkeerd woord.... Hij, Crispinus, de Egyptenaar, die van Memfis kwam een slaaf, zeide men, uit Canope, niet zeker van den oorsprong van dien intrigant, had zich al die jaren staande weten te houden in de gunst van den Keizer.... Hij was het geweest, die den Keizer de beroemde Tarbot had aangeboden, in de Adria bij Ancona gevangen, bij den Venustempel.... De T
Hier slaap ik, zeide zij. Hier slaapt de edele Crispinus. En hier is jullie kamer.... De bronzen lampen waren overal ontstoken: het waren slangen om boomtwijgen of opgerichte, slanke chimera's, uit wier opene bekken de brandende pitten vlamden als tongen van vuur. En de jongens dachten dadelijk: .... Zij laat ons niet met de slaven slapen....
Als bezeten, zeide Crispinus, neêr gevallen op het rustbed. Als bezeten....?? angstigde zij. Hij kreunt, dwaalt door het paleis rond, ziet achter de gordijnen.... We hebben den moord op Nigrina voor hem verborgen gehouden.... Hij schrikt telkens, verbergt zijn hoofd in zijn mantel en strompelt, struikelt dan.... We hebben hem nog nièts durven zeggen.... Maar het is geen leven meer in het paleis.
Om hem heen zetten zich Saturius, decurio cubiculariorum opperste der kamerlingen, Parthenius, Sigurius en Crispinus, zijn gunsteling, en zijn lieveling: de knaap Earinus.... De wierook wolkte dik uit de schalen. In het Theater was iedereen weêr gezeten. Maar de vorige luchtige atmosfeer was versomberd.
Zij woonde hier met haar broeder Crispinus, hoewel hij meestal op het Palatium zelve toefde. Zij trad eerst een klein, elegant triclinium binnen, dikke rozenslingers op den wand geschilderd. Enkele sierlijke schabellen en tafels van citroenhout. Een bronzen Faun, die danste.... Een tapijt van Sidon, Babylonische kussens.... Zij ging met hen een smalle gang door, wees de deuren.
Sttt! zeiden de Prætorianen. Dat mag je hier zoo niet zeggen.... En ik zeg het toch, zei Cecilianus, steeds snikkend. Het is een gemeene schurk. Die edele Crispinus is een gemeene schurk. Wat hoefde die mijn broêrtje meê te nemen.... Had die mij dan ook maar meê genomen.... Maar hij zei: eén Tarbotje was genoeg.... De Prætorianen poogden te lachen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek