United States or Zimbabwe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bij dit bericht keek de Jood strak vóór zich uit. Na een paar minuten met de kin op de borst te hebben nagedacht, hief hij 't hoofd op, en zeide met een diepe zucht, dat als mooie Toby Crackit de waarheid zei, 't plan wel opgegeven zou moeten worden.
Crackit, die zich er eenigszins voor scheen te schamen, dat hij zijn vermaak zocht in 't gezelschap van een jongmensch, zoover beneden hem in stand en geestelijke gaven, geeuwde, vroeg naar Sikes en nam zijn hoed op om heen te gaan. »Is er niemand geweest, Toby?« vroeg Fagin. »Geen levende ziel,« antwoordde Mr. Crackit terwijl hij zijn kraag opzette, »'t is hier zoo saai geweest als de dooie dood.
't Was hem, of hij nog tusschen Sikes en Crackit in liep, die op woedenden toon aan het twisten waren, want de woorden, die zij gesproken hadden, klonken hem nog in de ooren en op 't oogenblik, dat hij als 't ware tot zichzelf kwam, omdat hij een krachtige poging moest doen, niet te vallen, ontdekte hij, hoe hij tot hen had gesproken.
»Bill, beste kerel!« zei deze gedaante, terwijl hij zijn hoofd naar de deur wendde. »Blij je te zien. Ik was al bang, dat je 't opgaf; in dat geval had ik zelf een kansje gewaagd. Hallo!« Mr. Toby Crackit deed dezen uitroep in de hoogste verwondering, toen zijn oog op Oliver viel; hij ging rechtop zitten en vroeg wie 't was. »De jongen maar!« antwoordde Sikes en trok een stoel bij het vuur.
Toby Crackit zijn winst op en liet ze met een voornaam gebaar in zijn vestjeszak glijden, alsof zulke kleine zilverstukjes ver beneden een man van zijn portuur waren; daarna zwaaide hij met zooveel edele zwier de kamer uit, dat Mr.
Crackit geweldig begon te lachen en Oliver vereerde met een langen blik van verwondering. »Nou,« zei Sikes, terwijl hij weer ging zitten »als je ons wat te eten en te drinken wilt geven, terwijl we wachten, steek je ons een riem onder 't hart; mij ten minste. Kom bij 't vuur zitten, jongen, en rust uit, want je moet er van avond weer met ons op uit, al is 't niet ver.«
Sikes had hem ondergekregen en zette hem zijn knie op de keel, toen Crackit hem met een verschrikten blik achteruittrok en op het raam wees. Beneden glommen lichten, klonken stemmen, die luid en ernstig spraken, het getrappel van haastige voetstappen er scheen geen einde aan te komen die over de houten brug vlakbij kwamen.
Ofschoon Crackit bijna onhoorbaar fluisterde en geluidloos lachte, gebood Sikes hem uit de hoogte stil te zijn en aan het werk te gaan. Toby deed dit, door eerst zijn lantaarn te voorschijn te halen en op den grond te zetten; vervolgens plantte hij zich stevig neer onder het raam, met zijn hoofd tegen den muur en zijn handen op zijn knieën, zoodat zijn rug als opstap kon dienen.
»Vervloekt zijn jullie allemaal!« zeide Sikes, terwijl hij met de hand over zijn voorhoofd streek. »Hebben jullie me niks te zeggen?« Ze schenen onrustig te worden, maar niemand sprak. »'t Is zoo goed als jouw huis hier,« zeide Sikes, zich tot Crackit wendend, »zal je mij uitleveren of laat je me hier blijven tot ze me niet meer zoeken?«
»Je bent 'n flinke jongen, hoor,« zeide Fagin, terwijl hij hem op den schouder klopte en zijn andere kweekelingen een knipoogje gaf. »En Mr. Crackit is een prachtkerel, is 't niet Fagin?« vroeg Tom. »Zeker, hoor jongen.« »En 't is 'n eer z'n vriend te zijn, is 't niet, Fagin?« ging Tom voort. »Natuurlijk jongen. Ze zijn er alleen maar jaloersch op, Tom, omdat hij hun vriend niet is.«
Woord Van De Dag