Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Op den dag dat ik met de anderen naar Mansilla ging om de paarden en ezels te verkoopen, ontmoetten wij den zoon van den corregidor van Leon met vier welgewapende en bereden mannen achter zijn karos. Wij deden twee van zijn lieden in het zand bijten, de twee anderen vluchtten.
De andere, over het verwijt geraakt, misschien wel omdat zij wist dat het bij haar niet pluis was op dat punt, antwoordde dat zij geen verstand had van bezems, daar zij niet de eer had zigeunerin of pleegkind van Satan te zijn, maar dat mademoiselle Carmencita weldra kennis zou maken met haar ezel, als meneer de corregidor haar op de wandeling zou meenemen, met twee lakeien achter zich om de vliegen van haar af te jagen.
Ik dacht, dat men mijn terechtstelling slechts uitstelde om ze des te verschrikkelijker te doen zijn en ik bereidde mij voor op een geheel nieuwe wijze te worden gedood, toen de corregidor mij bij zich liet brengen. "Hoor uw vonnis," zeide hij, "gij zijt vrij. Zonder u zou mijn eenige zoon vermoord zijn.
Toen hij bezig was zich te kleeden, werd er eensklaps op de deur geklopt. Mijn meester keek door het kleine venster, herkende den alguazil van den vorigen dag en vroeg hem wat hij wilde. "Doe open," antwoordde de alguazil, "de corregidor wil u spreken." Bij dezen verschrikkelijken naam verstijfde het bloed in mijn aderen.
Op den morgen van je vlucht bemerkte een boer uit Luceno bij toeval het luik, dat je niet neergeslagen hadt. Hij vermoedde, dat dat onze schuilplaats was en ging naar Leon om zijne ontdekking aan den corregidor mee te deelen, wien dit des te meer genoegen deed nu zijn zoon door ons was bestolen. Deze rechter zond drie brigades uit om ons te vatten en de boer was hun gids.
Verschillende overwegingen weerhielden mij er van het den volgenden dag te gaan opeischen, of mijnheer den corregidor te verzoeken het te doen opsporen. Ik voltooide mijn werk over het manuscript der Dominikaners en vertrok naar Sevilla. Na verscheiden maanden in Andalusië te hebben rondgedoold, wilde ik naar Madrid terugkeeren en ik moest de reis maken over Cordova.
"Buiten twijfel," hernam Velasco: "mijn leermeester te Salamanca, gelijk ik mij nu herinner, heeft mij wel eens van hem gesproken: dat was immers de man, die zeide; "Quousque tandem Catalina...." "Catilina," verbeterde De Groot. "Juist, Catilina. Ik geraakte in de war: Catalina was een meisje, waar onze geëerde Corregidor te Salamanca veel werk van maakte, en daarom lag mij die naam in 't hoofd.
"Gij hebt zeker een groot inkomen?" vroeg de rechter. "Neen, mijnheer, ik heb renten, noch landen, noch huizen." "En waarvan leeft gij dan wel?" hernam de corregidor. "Dat zal ik u laten zien," antwoordde don Bernard.
Hij zag een goed gekleeden man, die zeide: "Mijnheer, ik ben alguazil en ik kom u zeggen dat mijnheer de corregidor u wenscht te spreken." "Wat wil hij van mij?" vroeg mijn meester. "Dat weet ik niet, mijnheer," hernam de alguazil, "maar gij hoeft slechts naar hem toe te gaan om het direct te vernemen.
De rekel is achter slot, en daar men wist, dat hij de man er naar was een geweer te lossen op een christenmensch om hem een piécette af te nemen, waren we doodsbang, dat hij u had gedood. Ik zal met u naar den corregidor gaan en we zullen zorgen dat u uw mooi horloge terug krijgt. Zeg nu nog, als ge weer in uw land zijt, dat de justitie in Spanje haar ambt niet verstaat!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek