Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 oktober 2025
Een beetje voorzichtig ging de prins zitten, op een van de eenvoudige houten stoelen, die er zoo helder uitzagen alsof ze pas nieuw waren. Voor het raam stonden bloeiende planten; en een groot, houten Christusbeeld zag vriendelijk in het zonnige vertrekje neer. Overal hingen mooi-gedroogde varens, ook glanzend-gele hopranken, en roode eikeblaren. Elze dekte vlug de tafel.
Men geloofde, dat de zandlooper van den tijd gevuld was met schitterend stofgoud. Indien iemand gevraagd had wie in dien tijd in Diamante regeerde, zou men geantwoord hebben: "het Christusbeeld." Alles voegde zich naar zijn wil. Niemand trouwde of speelde in de loterij of bouwde een huis zonder hem om raad te vragen.
Zij moest hem iets zeggen, zij moest hem een antwoord geven. Toen kwam er een gedachte in haar op, die haar angstig maakte. Zij zag naar het Christusbeeld. "Eischt gij dit van mij?" scheen ze hem te vragen. "Moet ik dit doen voor een vreemden man? Maar dit staat immers gelijk met mijn eenige hoop te vernietigen."
En zij was zeer getroffen, toen zij hoorde dat het juist de dame met het Christusbeeld was. Hij was dus dadelijk gekomen, toen zij hem aangeroepen had. De regen en het klokgelui was zijn werk! Zij trachtte haar hart te verblijden met de gedachte, dat er een wonder was geschied om harentwille.
Zij dacht er in het geheel niet aan waar zij heenging. Plotseling stond ze bij de deur van de kloosterkerk en trad naar binnen. Het was er bijna donker. Alleen een klein olielampje brandde bij het Christusbeeld. Toen donna Micaela het Christusbeeld zag, verschrikte zij. Juist nu had zij het liever niet gezien.
Passafiore kijkt naar donna Micaela; hij ziet, dat zij naar hem luistert en hem begrijpt. Hij brengt donna Micaela in herinnering, dat zij een jettatore en een echtbreekster geholpen heeft. Waarom wilde zij dan hard zijn jegens een roover? Het Christusbeeld in San Pasquale geeft haar immers alles wat zij wenscht.
Maar toen zij zich nu verdiepte in zijn schoonheid, zag ze, dat er een deuk in de kroon gekomen was. Zij nam die in haar hand om te zien zien hoe groot de schade was en in hetzelfde oogenblik vielen haar oogen op het inschrift dat ze zelf gegrift had: "Mijn rijk is slechts van deze wereld." Toen wist zij, dat dit het valsche Christusbeeld was en dat het echte weer in Aracoeli's kapel stond.
En hij zei tot mij: "Maak de arme vrouw, die in mijn kerk ligt te bidden, tot de echtgenoote van uw zoon, dan zal hij genezen." "Nadat hij dit gezegd had, ontwaakte ik, en toen ik mijn oogen opsloeg, was het mij alsof ik het Christusbeeld door den muur zag verdwijnen. En nu moet ik naar de kerk om te zien of er een vrouw is.
Donna Micaela liep de geheele kerk door en stond nu stil voor het Christusbeeld. Zij kon geen woord zeggen tot den man, die haar volgde. Zij herinnerde zich hoeveel medelijden zij nog onlangs met hem gehad had, omdat hij gevangen zat, hij evenals Gaetano. Zij was zoo gelukkig geweest hem tot het leven terug te voeren. Wat wilde zij nu doen? Hem weer in de gevangenis zenden?
En 't was alsof ze haar geweten had willen geruststellen. "Ik heb immers niet een valsch Christusbeeld willen maken. Ik heb toch in zijn kroon geschreven: Mijn rijk is slechts van deze wereld." Daarop wierp zij een wijden mantel om, verborg het beeld daaronder en ging naar Aracoeli. Daar verzocht ze, haar devotie te mogen doen vóór het Christusbeeld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek