Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 oktober 2025
Ik kwam juist met Christien ter bepaalder plaatse, als Pieter er ook verscheen; Koosje ging nevens hem; hij had haar geen arm durven aanbieden, en zij had werk zijn groote stappen bij te houden.
De dames vonden het dolprettig op het water, Koosje was allerliefst, Christien alleruitgelatenst, Amelie allersentimenteelst. Pieter zelf kwam bij.
Al zoo laat! Ik mag me wel haasten!" En de predikant: »Ik was al half en half bang, dat je naar 't ministerie waart.... Ik moet vandaag eene vergadering van 't Haagsch Genootschap bijwonen!" »Ik ga dadelijk met u mee! En hoe gaat het met Christien en met Willem?" »Christien .... springlevend en druk! Elken dag de deur uit en met allerlei vriendinnen in de weer!
Moeder laat den trekpot haast vallen. »Ach God!" zegt ze. En in die twee woorden breekt al de diepte van haar smart uit. Dan haalt ze gauw een kussen van bed en legt het den armen man onder 't hoofd. Ze maakt zijn goed los en wascht zachtjes wat schuim van de blauwe lippen. Christien komt in nachtgewaad binnen geloopen, de oogen wijd starend.
"Kind, kind, er is niets aan te doen," zeide baas Noppe, nu een weinig tot zich zelven gekomen. "Wat helpt ons weenen of klagen? Wij moeten deemoedig bukken onder Gods bevel." "Maar zeg mij toch, wat staat er dan zoo schrikwekkend op het ei?" vroeg de bazin. "Geef het mij, ik zal het u zeggen, Christien."
"Neen, ik ben het, die haar huwelijk met Frans heb gedwarsboomd: uit mijnen mond moet zij het vernemen." "Het is waar, Christien, gij hebt gelijk." Nauwelijks was het meisje in de kamer getreden, of bazin Noppe greep hare beide handen aan en zeide haar: "Kind, kind lief, ziet gij niet in mijne oogen dat ik u gelukkig wil maken? Gij twijfelt? Welnu, gij moogt trouwen met Frans Houtman."
Ik was student, mijn broer Willem ging nog op het gymnasium, mijn zuster Christien was een speelsch en druk kind van elf jaar, maar ik geloof niet, dat de knapste huishoudster, de verstandigste moeder haar plicht met meer stiptheid en tact zou hebben kunnen vervullen. Zoo ging alles vrij goed tot November van verleden jaar.
Te vergeefs, zoo wij poogden los te raken: de schuit zat vast en bleef vastzitten; er scheen geen verwikken aan; het speet Amelie "verschrikkelijk" dat zij de oorzaak van dit oponthoud was; Christien vond het daarentegen "ijselijk aardig"; wij manspersonen werkten ons half dood, en zaten dan weer een oogenblikje neder om krachten te herkrijgen.
Ze had in de gang eene sterke lucht van gebraden vleesch waargenomen, en daalde eindelijk naar de keuken af. Daar vond ze hare jongste zuster met gloeiende wangen en roode oogen. De meid had in een oogenblik van onachtzaamheid eene prachtige kalfsborst doen aanbranden en onder vele tranen vertelde Christien nu, hoe ze nog alles in 't werk stelde, om de schade zooveel mogelijk te herstellen.
"Altijd hetzelfde liedje ongetwijfeld?" "Het is gelijk, Christien.... Lisa is naar het veld, wij zijn alleen. Wees goed en zit eens neder." "Nu, laat hooren, Kobus." "Gij zijt, hoop ik, nog niet vergeten, vrouw, wat goede, getrouwe vriendschap wij en de Houtmans, van jongs af, elkander altijd toedroegen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek