Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
En nu Charmides, is alles zóo zoet geworden: de lieflijke muziek, de witte mannen, de witte vrouwen, die ons omringen en volgen: o Charmides, zelfs de drie zwijnen, die niet af van ons lieten, schijnt het mij toe, dat ik lief heb, zoo als ik alles, alles lief heb, dezen morgen, dezen zaligen morgen!
Charmides! fluisterde mij bekoord aan het oor mijn bruid. Waar gaan wij heen? Huwen zij ons nu spoedig, na zoo vele lotsverwisselingen?
Charis zal zeker, spotte op haar beurt tusschen den drom der toovenaars en hunne trawanten, die ons omringden, Meroë; zich troosten voor Charmides, zoo zij zich met Chersonezus verlooft. Sta, Chersonezus, mij dien Charmides af. Ik sta, Meroë, u hem af, zoo Charis aan Chersonezus zal zijn.
Wij, heer Charmides, zeiden zij beiden; gaan er nooit meer heen, trots de goede zaken.... Ik, heer Charmides, zeide Crito; ben er dik en kort geworden en ik was, toen ik er heen ging, lang en mager. Ik, heer Charmides, zeide Chremes; ben er mager en lang geworden en ik was, toen ik er heen ging, kort en dik. Ik keek van den een naar den ander. Wie is dan de een en wie is de ander? vroeg ik.
Bekranst en versierd wij beiden met bloemen en blârenfestoen, liep ik met Charis den rotsberg om, langzaam.... Honger had ik niet, daar ik grazen kon en geen wijn en pastei behoefde, maar Charis klaagde op eens weêr: Charmides.... Ik heb honger!
Davus, zoodra hij op den grond gespied had wat mijn hoef had geschreven, slaakte een juichkreet en wierp beide armen hartstochtelijk om mijn ezelnek. Heer! riep hij. O mijn heer Charmides! Zie ik u eindelijk terug!? En ik balkte luid van blijdschap en duwde hem met mijn snoet in zijn maag uit speelschheid. En zijt gij de ezel van deze jonkvrouw geworden? vroeg Davus, in blijde verbazing.
Zoodra ik echter gebalkt had, schrikte Demea, op het koord. En afgesprongen, in hare gouden looveren omgoten en met hare gazen libellevleugelen, liep zij in grootste verwondering naar ons toe, bleef voor onzen troon en tafel staan en blikte mij diép in de oogen. En nu zag ik, dat zij werkelijk ontstelde en zij riep, als Charis geroepen had: Charmides! Maar Charis schrikte op.
En met scharen knipten zij mij de vieze klitten en vlokken weg aan mijn pooten en aan mijn staart. Juist op dit oogenblik kwam Charis voorbij tusschen hare meisjes. Ik zocht mijn bruidegom! riep zij. Ik zocht Charmides! O, daar zie ik mijn held! Wat!! Meesters, wordt mijn edele geliefde in een stal gehuisvest? Wat moet dit beduiden!
En op den muur danste de beer met een stok in zijn pooten en de mannen dansten met hem. Een luik in de herberg werd open gestooten en Aristomenes riep mij toe: Hoed u, Charmides, voor Thessalië!
Charmides, ik heb je éen oogenblik, o een enkele seconde, geloof ik nu, gezien zoo als ik je nu herken. Het was buiten de poort van Hypata. Ik, in mijn draagstoel, volgde mijns vaders stoet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek