Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
"Gij, die zooveel tochten op den Etna maakt," zei zij met een zeer vriendelijke stem, "gij zijt zeker ook wel eens in Gela geweest?" De cavaliere keek op en scheen in zijn geheugen te zoeken: "Gela, Gela!" "Gela is een dorp van ongeveer honderd huizen, dat aan de Zuidzijde van den Monte-Chiaro ligt, aan den voet van den berg," vervolgde donna Micaela met het onschuldigste gezicht van de wereld.
Hij moest herhalen, dat hij gisteren in Catania was geweest, en dat het hem gelukt was cavaliere Palmeri een plaats te verschaffen in een broederschap. Hij zou over een maand daar intreden. Zij vroeg slechts: "Wat wil dit zeggen? Wat beteekent dit?"
Zeshonderd menschen leven daar geheel vergeten en verlaten. "Hebt ge nooit gehoord van Gela?" Zij zag er heel verbaasd uit. Cavaliere Palmeri schudde het hoofd. "Den naam heb ik wel eens gehoord...." Donna Micaela keek haar vader onderzoekend aan. Zij boog zich haastig voorover en haalde uit zijn borstzak een gebogen klein mes te voorschijn, zooals gebruikt wordt bij het snoeien der wijnstokken.
Zij liet ook het vuur dooven in den haard en zond om een blinden zanger, opdat hij elken dag in het paleis zou komen om klaagliederen te zingen. Zij liet het aan Giannita over cavaliere Palmeri te verplegen, opdat zij zelf stil in de sterfkamer zou kunnen zitten tusschen de treurende vrouwen.
Nu sloeg cavaliere Palmeri met de vuist op de tafel, zoodat glazen en borden rinkelden. Dit was hem te veel; een deftige, ernstige oude heer kon zoo niet met zich laten spotten. "Zoo waar als gij mijn dochter zijt, zult ge nu zwijgen." "Uw dochter!" zei ze en oogenblikkelijk was haar vroolijkheid verdwenen. "Ben ik werkelijk uw dochter? De kinderen in Gela mogen Dominico streelen, maar ik "
Cavaliere Palmeri schoof heen en weer op zijn stoel als een op heeterdaad betrapte misdadiger. "Zwijg, zwijg!" zei hij zwak. Hij was nu meer beschaamd, dan toen hij aangeklaagd werd wegens diefstal. Maar weer schitterde die onderdrukte schalkschheid in haar oogen. "Ik keek eens naar de brieven, die ge verzendt," vervolgde zij.
"Ik wilde eens zien met welke geleerde mannen ge in briefwisseling waart. 't Verwonderde mij dat de brieven altijd geadresseerd waren aan presidenten of secretarissen van landbouwvereenigingen." Cavaliere Palmeri was niet in staat een woord te spreken. Donna Micaela genoot onbeschrijfelijk hem zoo machteloos te zien. Ze keek hem vast in de oogen.
Ze hoorde opnieuw hoe Gaetano haar vroeg of zij hem aan God offerde. En weer meende zij te antwoorden, dat zij dat deed. Nu droomde zij hoe het zou zijn, indien hij werkelijk gevangen was genomen. "Wat is dit toch voor een ongeluksnacht?" zei donna Elisa. "Wat is het toch, dat in de lucht zweeft en de menschen verward en waanzinnig maakt? "Ge kent Gaetano, cavaliere.
Donna Micaela klemde zich krampachtig vast aan haar vaders arm, maar zij zei niets, ze ging slechts verder. Toen begon cavaliere Palmeri te spreken over Gaetano. "Ik wist niet dat hij zoo bemind was," zei hij. "Ik ook niet," fluisterde donna Micaela. "Maar heden zag ik hoe vreemde menschen in donna Elisa's winkel kwamen en haar smeekten iets te mogen koopen, dat hij gesneden had.
En don Ferrante zou gaarne geweten hebben of de advocaat en don Matteo en al de anderen slechts kwamen om hem te verwijten, dat hij cavaliere Palmeri wilde wegzenden. 't Bloed begon aan zijn slapen te kloppen. De winkel begon met hem rond te draaien. En onophoudelijk kwam er iemand binnen om te vragen: "Hebt ge ooit zulk een vreeselijk klokgelui gehoord?" Maar wie niet kwam was donna Micaela.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek