Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 oktober 2025
Zij heeft zich zeker reeds gewroken, zeide ik tot mij zelf, daar zij het eerst is bijgedraaid. Van een boer hoor ik dat er stieren zijn te Cordova. Mijn bloed gaat koken, als een krankzinnige vertrek ik snel naar het plein. Men wijst mij Lucas en op de bank tegen het hek herkende ik Carmen. Ik behoefde haar slechts een oogenblik te zien om zeker te zijn van mijn zaak.
Carmen Sylva bracht hier eenige zomers door. Was tot voor weinige jaren Domburg nog uiterst primitief, dit is allengs verbeterd door de hôtels, die hier zijn opgericht en alle gemakken voor logies aanbieden. Merkwaardigheden heeft het dorp op zichzelf geene, waarbij wij behoeven stil te staan.
Ik ging, niet wetend wat ik zou doen, ik deed geen oog dicht en was 's morgens zoo woedend op de trouwelooze, dat ik besloten was Gibraltar te verlaten, zonder haar weer te zien; maar bij 't eerste tromgeroffel ontzonk mij alle moed: ik nam mijn mat met sinaasappels en snelde naar Carmen. Haar jaloezie was half open en ik zag haar groote zwarte oogen naar mij gluren.
Ik kijk op en zie op een balkon Carmen, steunend op haar elleboog, naast een officier in het rood, met gouden epauletten, krullend haar en het voorkomen van een rijken milord. Wat haar aangaat, zij was schitterend gekleed, een sjaal over de schouders, een gouden kam in het haar, heelemaal in zijde en, altijd dezelfde, lachte de dame dat zij zich de zijden vasthield.
De gepoederde lakei bracht mij dadelijk naar binnen; Carmen gaf hem een boodschap en zoodra wij alleen waren, schoot zij in een van haar krokodillen-lachbuien en vloog mij om den hals. Ik had haar nooit zoo mooi gezien. Getooid als een madonna, geparfumeerd.... meubels met zijde, geborduurde gordijnen.... en ik zag er uit als de roover die ik was.
Toen ik te Gibraltar aankwam, bleek mij dat men daar Rollona wel kende, maar zij was gestorven of gegaan naar finibus terrae en haar verdwijnen verklaarde, naar het mij voorkwam, dat wij de gelegenheid met Carmen in betrekking te blijven hadden verloren.
Met niet minder recht zei Carmen Sylva, de koningin van Roemenië, in 1892: "Het oostersche en schilderachtige Boekarest, het Boekarest met kleine, in het groen verscholen huisjes, waar men zei "het huis van den heer Zus of van mevrouw Zoo", terwijl men de menschen bij hun voornamen noemde, dat Boekarest verdwijnt, om plaats te maken voor een stad als alle andere.
Freddy, daar is zoo een heerlijk plekje, vol lelietjes van dalen. Ga meê, dan zal ik je daar vertellen van een prachtig boek, dat ik bezig ben te lezen: Ein Gebet van Carmen Sylva.... Zij vertrokken beide en ook Otto en Suzanne wilden een wandeling maken en lieten mevrouw en Mathilde alleen.
Bij het verlaten van den grooten weg is men dadelijk op goed onderhouden voetpaden, die tot in het diepste van het woud voeren, en hier begrijpt men de koninklijke gril van Carmen Sylva; men kan zich niets woesters en dichterlijkers en idealers denken. Dit is het maagdelijke woud in den besten zin. Boomen van zes meters in omtrek en vijftig meter hoog staan er in grooten getale.
Zoodra de brigadier was heengegaan, zag ik een vrouw op mij afkomen. Mijn hart zeide mij dat het Carmen was. Toch riep ik: Uit den weg, hier mag niemand door! Doe nou niet zoo boos, zeide zij, zich bekend makend. Wat ben jij het, Carmen! Ja, kameraad. Laten we weinig, maar op den man af praten. Wil je een douro verdienen? Er zullen menschen komen die pakken dragen: laat hen begaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek