United States or Cuba ? Vote for the TOP Country of the Week !


«Venga, venga el escandalo," tierde met zijn schorre kraakstem de oude wijnkooper; hij zat op zijn ratelenden stoel te springen. En de comedor raasde. Dat het schandaal kome. Maar frisch op begon Frasquito een nieuwen Tango. Carmen, meêgesleept door haar kunst, danste voor zich zelve.

"Maar waarom werd ze dan niet weggejaagd?" "Och, je begrijpt toch, zoo'n directrice maakt niet graag standjes.... Haar vader betaalde goed, denk ik.... En dan had ze altijd de leeraars op haar hand, want die wist ze wel in te pakken, coquet nest dat ze is!...." Bernard lachte. "Zoo?.... Is ze zoo'n Carmen?"

Meer dan eens, als ik van achter een luik keek, zag ik hem voorbijgaan. Eindelijk was ik hersteld; maar op mijn ziekbed had ik heel wat overpeinsd en ik was van plan van leven te veranderen. Ik stelde Carmen voor Spanje te verlaten en te trachten op fatsoenlijke wijze in de Nieuwe Wereld aan den kost te komen. Zij stak den draak met mij.

Waar gaan jullie naar toe, met je beidjes? herhaalde Etienne, in zijn inquizitoriale stem een tintje van jaloezie. Dat weten we niet! We hebben geen doel.... Waarom gaat Marianne niet mee? Marianne wilde liever "Ein Gebet" van Carmen Sylva nog eens overlezen. Vertrouw je ons niet met elkaâr? Jawel, maar konden jullie geen anderen weg nemen, dan onder mijn venster?

De nachtelijke feestviering gaf aanleiding tot ongebondenheid, daarom verbood Augustus het bijwonen daarvan aan jongelieden van beiderlei kunne, tenzij onder toezicht van oudere bloedverwanten. Het feest werd besloten door een carmen saeculare, dat in den Apollotempel door 27 jongelingen en 27 jonge meisjes werd gezongen.

Komt van avond niet zoo laat thuis, heeren, er komen veel luidjes. O, wat een slechte jongens! «Ja, ja, vrouwen ook... ik kan het u verzekeren." Kom gauw terug. «Pak aan." «Carmen gaat dansen." Laat in den avond kwam Frasquetito binnenstappen in het gebabbel dat uit de open deur van den schemerenden comedor feestelijk hem te gemoet kwam.

De Engelschman, het Spaansch radbrakend, riep mij toe dat ik boven zou komen, dat madame sinaasappels wilde hebben; en Carmen zeide tot mij in het Baskisch: Kom boven en verbaas je over niets. Niets inderdaad behoorde mij van haar te verbazen. Ik weet niet of ik meer vreugde dan verdriet had dat ik haar terugvond.

De reden was dat ik een man had gedood en onder hen waren er die zulk een bedrijf niet op hun geweten hadden. Maar wat mij in mijn nieuw leven nog meer waard was is, dat ik Carmen dikwijls zag.

Ben je mijn rom, dat je mij beveelt? De Eenoog vindt het goed, wat heb jij er mee te maken? Je moest al heel tevreden zijn dat jij de eenige bent die zeggen kan dat hij mijn minchorrò is. Wat zegt hij? vroeg de Engelschman. Hij zegt dat hij dorst heeft en dat hij wel wat zou willen drinken, antwoordde Carmen. En ze liet zich op een canapé vallen, schaterend om haar vertaling.

Om straf te ontgaan, zeiden mijn mannen dat Carmen in het Baskisch met mij gesproken had en men vond het niet natuurlijk, om de waarheid te zeggen, dat een stomp van een zoo klein persoontje zoo gemakkelijk een sterken kerel als ik had neergeveld. Dat alles leek verdacht, of liever al te duidelijk. Bij het van de wacht trekken, werd ik gedegradeerd en voor een maand naar de gevangenis gezonden.