United States or Guernsey ? Vote for the TOP Country of the Week !
Langzamerhand geraakten de gasten op hun gemak, de comedor begon te gonzen van gezelligheid. Frasquetito had herhaaldelijk willen praten met den extrangero, maar 't kon niet vlotten.
Komt van avond niet zoo laat thuis, heeren, er komen veel luidjes. O, wat een slechte jongens! «Ja, ja, vrouwen ook... ik kan het u verzekeren." Kom gauw terug. «Pak aan." «Carmen gaat dansen." Laat in den avond kwam Frasquetito binnenstappen in het gebabbel dat uit de open deur van den schemerenden comedor feestelijk hem te gemoet kwam.
Ze deed een paar stappen vooruit om beter verstaan te worden: «Si... si.... mujures tambien, puedo asegurar a Ustedes!"... «Si.. si!" herhaalde ze met de hand als een roeper aan den mond. «Volved pronto Senor Juan y Frasquetito" toen met een: «Toma!" smeet ze haar laatste woorden hun achterna: «Carmela va bailar!"... Prettige wandeling, goeden avond.
Met halven toon tokkelde Frasquetito voor zichzelven. «Il joue très bien le flamengo ce garçon," zei Arturo tot den schilder. Flamengo = Vlaamsch = distingué. Men beweert dat Karel V wanneer in zijn hofomgeving, hem iets trof door zijn mooiheid, gewoon was zijn tevredenheid te betuigen: «het is of 't Vlaamsch is." Nu is 't woord populair. «Si, si, ça sonne bien." «Et ça vous plaît?" «Beaucoup."
Na den zang waren de gasten luidruchtiger geworden en in groepjes tot elkaâr gegaan; bij het buffet onder het licht stond Arturo, de guitarra in den arm; hij kibbelde met Frasquetito over moeilijke grepen.
Hij groette beleefd, maakte zijn compliment voor de Andaluze, en, mooie man, praalde hij voor haar met zijn witte tanden, die aaneengesloten blonken als het gebit van een neger tusschen uit zijn zwarte en zuiver geknipte knevel en puntbaard. Frasquetito vertelde dat hij een vrouwengek was, die allerlei buitenkansjes had.
Frasquetito slungelde weêr naar zijn stoel, de guitarra nam hij op zijn knieën, wel bewoog zijn hand, maar geen geluid zoemde. De stilte werd bepaald storend. Toen Arturo's sigaret op was, kwam hij weêr naast den extrangero zitten. Deze voelde wel dat er iets niet in den haak was; want schuin over zich zag hij de senora, dik en tronend, maar knorrig en mokkend als een vet slachtoffer.
Maar Frasquetito begon zijn snaren aan te slaan en «musica, musica," joolde de meisjesstem van Consuela uit een hoek van den comedor. Hij keek op.
.... Een uur later danste al wat dansen kon in de ruimte van den comedor. Carmen alleen had verlof gevraagd zich te verwijderen. Ze was doodmoe en verlangde te slapen. Frasquetito, op zijn plaats, speelde wat men hem vroeg: een polka, een mazurka of een wiegelende wals. En tot vèr in den nacht was daar in het geschemer van den comedor een gedraai van zwartschimmige dansende paren.
Frasquetito voorop, deed zijn best; zij spraken vrijuit over hem, in de zekerheid dat hij 't wel niet verstaan zou. Hij gaf zich dan ook al heel weinig moeite; meestal bracht hij aan tafel een boek meê, lei het naast zijn bord en las er uit tusschen het kauwen door. De eenige met wien hij soms wat praatte, was Arturo, die wel Fransch sprak, maar die at meestal niet meê of kwam pas bij het dessert.
Woord Van De Dag