Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
»Mijn dierbaarste wensch?" mompelde miss Campbell, schier onhoorbaar, alsof zij zich zelve een antwoord gaf op een geheime gedachte. »Ja... de hemel is merkwaardig helder en zuiver, en het is zeer waarschijnlijk, dat de zon achter een wolkenloozen gezichteinder zal ondergaan!" »Zou het mogelijk zijn?" riep broeder Sam uit. »Waarachtig, zou het mogelijk zijn?" schreeuwde broeder Sib hem na.
»Dat is niet mooi, oom Sam!" sprak Miss Campbell met een lichten toon van verwijt in de stem en met een zweem van pruilen op de schoone lippen. »Maar, mijn lief kind...." »Dat zal ik niet licht vergeten, oom Sib!" De twee broeders wisten geen antwoord te geven, en toch kon men hun de schuld niet geven, dat de Columbia, na haren koers gewijzigd te hebben, verder noordwaarts stevende.
Evenwel moet erkend worden, dat hij juist dien dag bij den aanval den rug naar miss Campbell toekeerde. Het is waar, miss Campbell was noch zijn vijandin noch zijn vriendin. Op de plaats, die hij innam, had hij dan ook den bal onmogelijk kunnen zien aankomen, die door het jonge meisje zoo heftig was voortgestuwd.
Campbell verborg het gelaat in de handen en een huivering liep over hem. Ja, nu is het mijn beurt, orders te geven, Alan. Je weet wat ik wil. Het is doodeenvoudig. Kom, wind je nu niet zoo op. Het moet gedaan worden. Pak het aan en doe het. Gekreun kwam over Campbells lippen, en hij rilde over het geheele lichaam.
Hij had dan ook gezorgd vóór hen aan boord te zijn, en had zich gedurende den geheelen overtocht in het salon opgehouden, en kwam nu naar boven toen het eiland in het gezicht was. De woede van het chloruur van sodium! Welk een wetenschappelijke vuistslag in de droomerijen van Olivier Sinclair en miss Campbell!
Het was toen ongeveer zes uur des avonds. De zon had nog slechts vier vijfden van haar loopbaan volbracht. Ongetwijfeld zou de Glengarry, voor dat de dagvorstin in de wateren van den Atlantischen Oceaan onderduiken zou, te Oban aangekomen zijn. Miss Campbell kon dus hoop koesteren, dat haar wenschen ten opzichte van den Groenen Straal denzelfden avond vervuld zouden worden.
Zij verlangden eenigen tijd te Oban te blijven de lezer herinnert zich waarschijnlijk nog waarom en hoopten, dat een te spoedige verschijning van den Groenen Straal hunne plannen niet zou komen dwarsboomen. Daar evenwel miss Campbell beslissende stem in het kapittel had, en zij voor de zeereis stemde, werd deze boven de landreis met meerderheid van stemmen verkozen.
Een kreet ontsnapte miss Campbell. Zij strekte haar beide armen ten hemel uit. De schitterende dagvorstin, achter dat gordijn van dampen verborgen, schoot geen enkele harer stralen op het eiland af. Jona, buiten den direkten uitstralingskegel gelegen, was door een breede schaduw omsluierd. Maar die groote schaduw verplaatste zich. De zon verscheen weer in haren vollen glans.
»Het doel van onze komst is zeer natuurlijk om hier eenige dagen door te brengen." »En wij moeten er bij voegen, dat miss Campbell ons vergezeld heeft...." zei broeder Sam. »Ah!.... miss Campbell!" antwoordde Aristobulus Beerenkooi. »Ik geloof dat die keisteen uit het gaëlische tijdperk afkomstig is.
»Neen, dat is het niet! want ik zie er een man in," antwoordde een ander. »Een man.... twee mannen!" riep Partridge, die in de nabijheid van miss Campbell post gevat had. En inderdaad daar waren twee menschen in die sloep. Zij waren hun vaartuig niet meer meester.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek