Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 26 juni 2025


Zij leefden met hen op gelijken voet, met dezelfde rechten, onder dezelfde Koningen in eene gelijke staats-gemeenschap. Onwillekeurig namen zij op deze wijze veel van de zeden en gewoonten der Gaelische landskinderen aan. Vooral ging, wat in Engeland niet gebeurd is, de oude Celtische verdeeling in Clans, meermalen op de Anglo-Saksische Schotten over.

Tot de "Gaelische" Celten behooren de tegenwoordige Ieren en de Hoog-Schotten, tot de "Kymrische of Britsche," de bewoners van Wales en Cornwallis. Daar de Britten, toen de Romeinen aankwamen, in geheel Engeland de bovenhand hadden, zoo kreeg het land naar hen den naam "Brittania." Zij worden als een naar lichaam en geest boven de andere Celten uitmuntend volk geschilderd.

»Tenzij hij haar Fiona genoemd had, broeder Sib, dat wil zeggen: de onvergetelijke schoone uit de gaëlische tijdperken." »Had hij geen voorgevoel van het bestaan onzer Helena, broeder Sam, toen hij schreef: »Zij verlaat hare schuilplaats, waar zij in het geheim zuchtte en verschijnt, getooid met hare schoonheid, als de maan in het oosten op den rand eener wolk...."

»Het doel van onze komst is zeer natuurlijk om hier eenige dagen door te brengen." »En wij moeten er bij voegen, dat miss Campbell ons vergezeld heeft...." zei broeder Sam. »Ah!.... miss Campbell!" antwoordde Aristobulus Beerenkooi. »Ik geloof dat die keisteen uit het gaëlische tijdperk afkomstig is.

In dat stommetjes-spel werden nog wel andere zaken medegedeeld, waarvan broeder Sam en broeder Sib de vervulling thans in een naaste toekomst te gemoet zagen. Voor hen was Olivier niet meer Olivier. Hij was niets minder dan Amin, de meest volmaakte held uit de zoo heldhaftige gaëlische heldengedichten. Olivier Sinclair was van zijn kant ten prooi aan een geheel natuurlijke opgewondenheid.

Maar niet alleen dat zijn uiterlijk een zoo gunstige waardeering bij den vrouwelijken Clan van »Auld Reeky" ondervond, hij was ook zeer gezien bij de gezellen zijner jeugd, bij zijn medestudenten van de Hoogeschool, en had, volgens de overschoone gaëlische uitdrukking, den naam verworven, van »nimmer den rug naar vriend of vijand toe te keeren."

Terwijl de sluiswachters zich haasten om het vaartuig te schutten, komen jonge lieden, jonge meisjes en kinderen de reizigers met beleefden groet versch gewonnen melk aanbieden, en babbelen daarbij de gaëlische volkstaal, die door de Kelten vroeger algemeen gebruikt werd, en meestal onverstaanbaar is, zelfs voor Engelsche ooren.

Menschen, die uitsluitend de oude Gaelische taal spreken, zouden er nu nog nagenoeg 100.000 zijn.

In hoofdzaak kwamen naar Engeland, even als naar Frankrijk, twee verschillende groote Celtische stammen. Ten eerste de zoogenaamde "Gaelische" of "Gadhelische" Celten, en vervolgens na hen als hunne veroveraars en onderdrukkers de "Kymrische" of "Britsche" Celten, die hen uit het vlakke Oosten van het land naar de Westelijke bergen en eilanden verdreven.

Op welke bladzij zoude zij het weer kunnen openen, nu »haar held," aan den een of anderen Wodan uit de Gaëlische heldentijdperken gelijk, verdwenen en niet meer te voorschijn getreden was? Maar had zij hem wel te midden van die onverschillige menigte, die op het strand van Oban wemelden, gezocht? Misschien. Maar, had zij hem gevonden? Neen. Hij zou haar ongetwijfeld niet kunnen herkennen.

Woord Van De Dag

buitendam

Anderen Op Zoek