Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
»Dat is zeker de reden," merkte broeder Sam op, »dat wij geen enkelen boom bespeuren. Iedere plant moet hier op dit plateau te niet gaan, wanneer zij zich slechts weinige voeten boven den grond verheft." »Welnu, zou het u niet kunnen bekoren, hier op dit eilandje twee of drie zomermaanden door te brengen?" vroeg miss Campbell. »Gij moest Staffa koopen, oompjeslief, wanneer Staffa te koop is."
Wat zou er met eene juffrouw Bess, om het huis te bestieren, en een Partridge, om het te bewaken, meer noodig zijn geweest om van den huiselijken vrede op dit ondermaansche verzekerd te zijn? Men zal het reeds opgemerkt hebben dat, toen Partridge op het geroep van de gebroeders Melvill toeschoot, hij »miss Campbell" gezegd had toen hij van het jonge meisje sprak.
»Neen, geen toeval maar goddelijke bestiering," zei broeder Sam, »en waarschijnlijk zonder de tusschenkomst van...." Door een teeken gaf miss Campbell te kennen, dat zij niet als redster wenschte op te treden. De rol van onze lieve Vrouw der Schipbreukelingen zou zij nimmer willen vervullen.
Toen de deur van de gang dicht viel, schrikte Campbell zenuwachtig op, en opstaande, ging hij naar den schoorsteenmantel. Hij rilde als in koorts. Twintig minuten lang sprak er niemand. Een vlieg gonsde door de kamer, en het tikken van de klok was als hamerslagen. Toen het één sloeg, keerde Campbell zich om en Dorian Gray aanziende, zag hij tranen in zijn oogen.
Wat zijn makker betrof, deze lag steeds in het achterste gedeelte der sloep uitgestrekt en scheen buiten kennis te zijn. Miss Campbell, aan de grootste opgewondenheid ten prooi, wendde geen oog af van dat vaartuig welks nood zij het eerste aangeduid had op de golven van de kolk, waarheen de Glengarry op haar vurige smeekingen thans stevende.
»Wat?.... Olivier.... gij wist!...." stamelde miss Campbell, met uiterst zwakke stem. »Ja, lieve!.... en ik voel heden mijn schuld!.... O! ik zal u uit de Fingal's grot redden!" Maar hoe kon Olivier Sinclair van redding spreken in een oogenblik, dat de watermassa met geweld aan den voet hunner schuilplaats neerplofte!
Er zijn sporen te zien van.... Maar waarlijk, het zal mij verheugen miss Campbell weer te zien!.... sporen van meteorisch ijzer. De luchtgesteldheid hier, die buitengewoon zacht is, zal haar uitermate goed doen." »Zij geniet een goede gezondheid en is hier niet om herstel van eenige ziekte te zoeken." »Om het even," antwoordde Aristobulus Beerenkooi. De atmosfeer is hier overheerlijk.
Hier liet hij de ooglijders achter, en voegden zich twee nieuwe metgezellen bij hem: de heer Campbell, een Noord-Amerikaan, met het bestuur van het mexikaansche telegraafwezen belast, en de heer de la Huerta uit Puebla.
Plotseling ontsnapte een onwillekeurige kreet aan miss Campbell, die met een angstigen uitroep, door de gebroeders Melvill en door Olivier Sinclair uitgestooten, beantwoord werd. Een sloep kwam van achter het eilandje Eastdale, dat in de nabijheid als aan den voet van het eiland Seil gelegen is. Die sloep stevende langzaam westwaarts.
Maar miss Campbell was niet alleen schoon, zij bezat ook een goed karakter. Hoewel rijk vanwege hare ooms, liet zij zich daarop niets voorstaan. En liefdadig was zij, zoo liefdadig, dat zij scheen het gaëlisch spreekwoord tot daadwerkelijkheid te willen maken: »dat de geopende hand steeds gevuld zij!" Vóór alles was zij gehecht aan haar provincie, aan haren clan, aan haar familie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek