Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Spoedig was ik aan wal gegaan en rolde in een engelsche cab met gummibanden om de wielen, over de geasphalteerde straten met volkomen europeesche drukte naar een mooi hôtel, met 't aangename bewustzijn, na een jaar uit Europa afwezig te zijn geweest, hier voor de eerste maal een beschavingsoase in de buiten-europeesche landen te hebben bereikt en over alle genietingen van een europeesche hoofdstad weer te kunnen beschikken.
Ik zal alles telegrafisch vanuit de trein in orde maken." Terwijl de cab voorreed, keek zij snel om zich heen naar de welbekende straat en de welbekende menschen, toen met iets als angst in Glendon's gezicht. "Ik weet niets van je," zeide zij. "Wij weten alles van elkaar," was zijn antwoord. Zij voelde, hoe zijn armen haar omvatten en steunden en zette haar voet op de treeplank.
Wacht, is zij dat?" en hij wees den kant van de Abdij op, naar een rijzige gestalte. Zij liepen snel, om haar in te halen, maar de uitkomst was niet voldoende, en haastig keerden zij van het voorwerp hunner opmerkzaamheid terug. Intusschen was Beatrice aan de Westminster Bridge gekomen. Daar stond een cab: zij stapte er in, en beval den voerman haar naar Paddington te rijden.
Een walgelijke geur omringde ons al geruimen tijd. Alles duidde aan, dat wij in een zeer armoedige buurt waren; de laatste zeker vóór wij te Bethnal-Green kwamen. Het scheen me toe, dat wij altijd in denzelfden kring rondreden en van tijd tot tijd liet de koetsier zijn paard stappen, als wist hij niet meer waar hij was. Eensklaps hield hij geheel stil en het raampje in de cab ging weder open.
"Dank u, Miss Cushing," zeide Holmes opstaande en beleefd buigende, "uw zuster woont, als ik u goed verstaan heb, te Wallington, niet waar? Het spijt mij, dat ik u zooveel moeite heb moeten berokkenen over een zaak, waarmede gij, zooals gij zegt, niets te maken hebt. Ik wensch u goeden morgen." Toen wij buiten waren, kwam er juist een cab voorbij. Holmes riep den koetsier.
De arme jongen was altijd ziekelijk geweest het kind van een oud man. Hij stak het telegram in zijn zak, en stapte de cab weer in. Bij het licht van het lampje, dat er in brandde, las hij den brief. Die was van den Eersten Minister, en luidde aldus: "Waarde Bingham. Ik heb u sedert Maandag niet gezien, om u dank te zeggen voor de uitmuntende redevoering, welke gij dien avond gehouden hebt.
Die dit doet staat dus achter den reiziger, evenals de voerman van een Engelsche cab, en beneemt hem het vrije uitzicht niet. Als de wind gunstig, dat wil zeggen achter het rijtuig is, maakt hij, die den wagen duwt, gaarne van deze kostelooze beweegkracht gebruik.
"Dan hebt gij de drukst beklante gekocht." "Dat geloof ik ook. Maar hoe weet gij dat?" "Dat zie ik aan de stoeptreden, mijn vriend. De uwe zijn drie duim dieper uitgesleten. Die heer daar in de cab is mijn cliënt, Mr. Hall Pycroft. Vergun mij u aan hem voor te stellen. Leg de zweep er over, koetsier, want wij moeten ons haasten, willen we op tijd aan den trein wezen."
En wat was voor hem dit alles nu waard? Hij stak den brief en het telegram in zijn zak, en zag uit het portierraam. De cab reed Bolton Street in. Hoe zou het met Effie gaan? dacht hij. Het kind was nu het eenige wat hem was overgebleven om voor te zorgen. Als er met haar eens iets gebeurde daar kon hij niet aan denken! Nu was hij er.
Het leven was tusschen hen gedrongen ... Zijne oogen verduisterden en de woelige, lichtende straten mistteden weg. Toen de cab stilhield voor het gebouw was het hem of hij jaren ouder was geworden. Bij toeval was het theater dien avond zeer vol en de dikke Joodsche directeur, die hen bij de deur ontving, glom van genoegen met een vettigen breeden glimlach.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek