Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Na een korte aarzeling rukt hij aan de schel, zóó sterk, dat mama en dochter Brolet die aan de achterzijde der woning in de schaduw eener warande zitten te puffen, en niets weten te zeggen dan dat zij stikken elkaar verbaasd aanzien, en bijna op het denkbeeld komen, dat de zonnegloed brand deed ontstaan.
Maar toch, hoor, het is alsof in dat nare gereutel de woorden: "Mijn Hans!" nog even zijn mond ontsnappen. 't Is nacht, doch geen zooals men zich daags voorspeld had, van onweer en plasregens; maar strak en helder en zwoel, en weder een dag voorspellende als die, welke straks ter ruste ging. De pendule in het slaapvertrek der echtelieden Brolet heeft reeds één geslagen.
De echtelieden Brolet zagen elkander toen ook Jeannette naar hare kamer vertrokken was, als in verrukking aan: het onweder was voorbij; hun kind hadden ze weer behouden, en slechts de gedachte pijnigde hen een oogenblik: of dan de slag toch niet eenmaal zou moeten treffen. Jeannette? Vertrouwelijk heeft ze geen woord met den neef gewisseld.
Dat rijtuig kon daar bezwaarlijk met voerman en paard den nacht doorbrengen, terwijl hij toch niets kon bepalen vóór dat oom of tante van blijven of gaan had gesproken. Oom Brolet was te schrander om neefs verlegenheid niet te bespeuren, en te humaan om geen uitredding te bezorgen.
Zie, daar gaat de diplomaat met het hoofd ter neergebogen, door de lanen van zijn landgoed; voor weinige uren heeft hij een uiterst beleefden brief van den baron, zijn buurman ontvangen, waarin deze "om familie-omstandigheden als anderszins," meent van de hand van mejuffrouw Brolet te moeten afzien, terwijl hij HEd. een spoedige herstelling toewenscht.
Nog dienzelfden avond had Jeannette van den puissant rijken baron een declaratie ontvangen, hoofdzakelijk in deze woorden: "Mejuffrouw Brolet! ik biede u mijne kinderen, mijnen naam en mijne fortuin aan." En, nog dienzelfden avond riep Brolet, toen hij zich met zijn gade alleen bevond, dat de buitenlucht een peststof bevatte, die hun het kind der liefde dreigde te ontrooven!
De baron was spraakzamer; verhaalde meer van zijn vroegere omstandigheden; deed een beroep op het gevoelen der dames of zijne positie niet treurig moest genoemd worden; bood der familie de vrije wandeling op Rozen-Hove aan; wilde zeer gaarne van het aanbod gebruik maken om Emile en Louis met de kindermeid den volgenden dag op Water-zicht te doen doorbrengen, en, hoewel somwijlen een Latijnsch of Grieksch werk hem voor den geest kwam en alzoo den geregelden loop zijner woorden belemmerde, zoo won hij toch al meer in de schatting van Brolet, terwijl ook na zijn vertrek de dames getuigden, dat hij waarlijk zoo stijf niet was, waarbij Jeannette nog voegde: "En niets van den trots die adellijke stedelingen, zoowel hier als in Frankrijk, zoo belachelijk maakt."
Aan 't volle licht; want, ondanks de verwijderingszorgen door Brolet genomen, men herinnert zich die vertrapte klitsbladen en brandnetels juist onder het schuurraampje, waardoor het dienstpersoneel gegluurd heeft ging het verhaal in den omtrek weldra van mond tot mond: "De juffrouw van de nieuwe lui op Water-zicht, is 'en eigen dochter van Toon Ritter! je weet wel, van den jager dien ze ook al de witte noemden, en die nu dood is."
De knecht liet hem uit, en de heer Brolet zag den langen baron, even statig als hij gekomen was, het hek weer uitstappen, en vond, dat de man wel stijf maar anders niet kwaad was.
Een paar dagen nadat de contra-visite door den heer van Water-zicht op Rozen-Hove was afgelegd, prevelde Brolet bij zich zelven, dat die Tolenveld een gezellige buurman was, want, Leendert had den baron aangediend, en Tolenveld trad dan ook weinige oogenblikken later even recht weer binnen als hij de eerste maal ter deure was uitgegaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek