Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
En met deze woorden bracht hij Miss Ophelia naar eene kamer die op de galerij uitkwam. Terwijl dit voorviel was Eva als een vogeltje naar een klein boudoir gevlogen, dat insgelijks op de galerij uitkwam. Eene rijzige, geelbleeke vrouw met donkere oogen richtte zich half op van de sofa waarop zij lag.
Zij geleidde mevrouw Van Raat in het boudoir, waar het zachte schijnsel der bougies van een kristallen kroontje neêrschemerde op het violette peluche der causeuses en met het getintel der pendeloques weêrkaatst werd in den ronden spiegel. En Henk? vroeg de oude dame. O, die dut zeker nog! lachte Eline. Wacht, ik zal hem even roepen. Neen, neen, laat hem, arme jongen! zeide mevrouw Van Raat.
Behalve een bibliotheek naast zijn kamer had hij een boudoir, waarop hij zeer gesteld was, met een leliegeel behang versierd, dat op order van den heer de Vivonne, die 't zijne minnares wilde geven, op de galeien van Lodewijk XIV door de galeislaven vervaardigd was. Dit had de heer de Gillenormand van een knorrige tante van moederszijde geërfd, die honderd jaar oud was geworden.
Toen werd de lorette geboren, een bastaardgeslacht, impertinente schepsels van middelmatige schoonheid, half vleesch, half schmink, wier boudoir een toonbank is, waarop zij stukken van haar hart, alsof het sneedjes roastbeef waren, te koop aanbieden.
Ik wist, dat haar appartement gelegen was in den tegenovergestelden vleugel van 't kasteel, den eenige die nog in redelijken bewoonbaren staat was, waar ook de generaal en Rolf hunne kamers hadden. Ik vermoedde dat ik haar vinden zoude in haar boudoir, waarvan zij mij eens had verteld, doch waar ik mij nog niet verstout had den voet te zetten. Ik waagde het er op, tikte en noemde mijn naam.
Maar hij had even goed gezichten kunnen trekken tegen de kachel; ze bleef voortdurend stijf, koud en beleefd of onbeleefd zooals 't uitkwam. Toen Abraham dus eindelijk, afgemat van dien moeilijken avond zijn laatsten gast had uitgelaten, liep hij snel door de kamers naar 't boudoir van zijn vrouw, waar ze op hem stond te wachten, maar deed alsof ze onverschillig een paar bloemen schikte.
Nu? herhaalde Eline, en toch vreesde zij in haar terughoudendheid voor die vraag, die komen zou. Later, later, als we weêr eens alleen zijn! stotterde Jeanne en zij stond op, ontevreden, over zichzelve geërgerd, op het punt in tranen uit te barsten, na dat onaangename diner, na die vruchtelooze wisseling van gedachten. Betsy en Emilie traden juist uit het boudoir.
Waarom behoefde ze zich zoo leelijk te maken en zoo slaperig te kijken, en waarom kapte ze zich tegenwoordig zoo nonchalant? Ook de urenlange gesprekken van Eline met Vincent ergerden haar; al was hij een half doode neef, toch vond Betsy het niet passend, dat Eline zich, als het ware, met hem opsloot in het violette kabinetje, in haar boudoir, of in de serre.
Ze ging dus naar Eline: Eline moest niet denken, dat Betsy zich alles zou laten welgevallen. Betsy trad Eline's boudoir binnen. Het gas was er aangestoken; de wind jammerde tegen de trillende ruiten aan en de gordijnen sidderden voor de vensters. Eline deed juist haar grooten mantel af. Wat wil je? vroeg ze trotsch. Ik wou gaarne alleen zijn.
Ik weet alleen dat ik een kop gedronken heb, vóór of na 't bezoek op het boudoir. Maar wel weet ik nog dat de salondeur openging, dat ik met haar in de "hall" kwam, in het mysterieuze gedempte licht der Moorsche hanglamp van groen, rood en oranje glas, en dat ik over den donkerrooden looper met haar de trap op ging. 't Was als een bruidsmarsch naar boven, als een nuptiale gang.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek