Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
De grot, voor u bestemd, ligt naast dien tempel. Op den achtergrond een grot. Zuster, hij is niet aardsch! Zie hoe hij glijdt Onder de bladeren! hoe op zijn hoofd Een lichtschijn brandt gelijk een groene ster Wier stralen van smaragd vervlochten zijn Met zijn blond haar! hoe, als hij gaat, de glans In vlokken op het gras valt. Kent gij hem?
Nantas stond op, aangetrokken tot dezen afscheidsgroet der zon. Hij ging sterven en voelde een behoefte in zich ontwaken naar licht. Een oogenblik boog hij zich voorover. Bij den draai van een laan, achter het dichte groen, had hij wel eens een jong, blond meisje bemerkt, slank en statig, trotsch als een prinses.
Gij houdt van uw meisje, zult gij zeggen, en ik geef u toe dat die vlag de lading dekt. Hoe ziet uw meisje er uit? Allerliefst, natuurlijk; doch erken dat dit tevens te veel en te weinig zegt. Is zij blond, is zij bruin, is zij groot, is zij klein? Biecht op, mijnheer André, en stel mij in de gelegenheid uw goeden smaak te bewonderen!"
109 en dat voorhoofd dat zoo zwarte huid heeft, is Ezzelino; en die andere die blond is, is Obizius van Este, die in waarheid door zijnen òn-zoon boven in de wereld werd gedood." 112 Toen wendde ik mij tot den Dichter en die zeide: "Nu zij deze u de eerste en ik de tweede." 115 Een weinig verder hield de centaur stand boven een volk, dat tot aan de keel uit die borreling scheen uit te komen.
Hij had zich vast geklemd aan zijne moeder: een klein tenger ventje van zes jaar, met dun blond haar, met oogen van fletsch vergeet-mij-niet-blauw, en zijne fijne vingertjes haakten zich krampachtig in Cecile's japon en verfrommelden het krip. Toen kon Jozef zich niet meer inhouden en hij beval zijn gevolg weg te gaan en barstte in tranen uit, en riep: Herken je mij dan niet?
Het aardige kerkje lag rustig in de zon en was goed bezet. Ik zag er veel gerimpelde voorhoofden en door weer en wind gebruinde gezichten; maar de zeven knielende jonge meisjes, allen blond en blank, geleken een rij engelen van Fra Angelico.
Terwijl het zoo regent, maar de zachtste weersgesteldheid u toch volstrekt niet belet om na het diner, bv. van 8-9 uren onder de arcade of kolonnade van het café de la Victoire uw demi-tasse te gaan gebruiken, zie ik een der hoofd-garçons contre-maître genoemd, met een geweldig blond oog en een zeer gehavenden neus ces Messieurs en Mesdames bedienen.
Waarom hij toch de voor hem, naar het scheen, zoo gevaarlijke onderneming waagde, had zijn oorzaak in een romannetje, dat hem in moeilijkheden had gebracht. Lingban, zoo heette de knaap, was christen, had een zeer lichte huidskleur en van nature blond haar.
Spreekt, tranen! dan ’t „vaarwel”, dat ik niet vinde... Ik wilde zeggen, hoe ik haar beminde, En alles, wat ik zeide, was: „Mathilde!” Daar walmen warme geuren om mij rond.... Hoe kleurig al die duizend bloemen pronken! Zij buigen zacht, van eigen geuren dronken, De ranke kopjes, als Mathilde blond.... Mathilde....! o, dat zij mij nu óok verstond!
Eenmaal heb ik gezworen, u levenslang te zullen liefhebben; en de overtuiging dat gij mij toebehoort, even als ik u, is zoo diep in mijne ziel geworteld, dat men mij om het leven zou moeten brengen om mij haar te ontnemen. Fladder dus vrij, lieve man! In gedachten neem ik uw blond hoofd tusschen mijne beide handen en kus u zachtjes op de oogen. Zoo is het goed.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek