Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Die daar blinkende beven Aan een wuivende loot Zoo is het leven Zoo is de dood ! DE KINDERS en DE JONGEREN Zoo is het leven Zoo is de dood ! Op de bloeiende zee Van die ruischende blâren Wiegt hij zwijgende mee Als een mast op de baren En, ten hemel geheven, Duikt hij zacht in heur schoot Zoo is het leven Zoo is de dood ! DE KINDERS, DE JONGEREN en DE GEHUWDEN Zoo is het leven Zoo is de dood !
Het gers stond dik lijk moorkenshaar, en de vlinders, die wandelende bloemen van de lucht, wemelden lijk blaren in den herfst over de dichtbebloemde wegen. Was er ooit zooveel snoek in de Nethe en paling in de grachten? Er ontbrak nog melk en honing in de beken. Maar voor Pallieter was het zoo ook goed. Want is elke streek der aarde geen beloofde land als er de beloofde man maar is?
Nog eer de blâren schieten, in 't hofbeluik , hoe geren zie 'k uw' sprieten, o perenstruik; hoe geren zie 'k uw takken vol blommen staan, vol perels, al in pakken eer ze opengaan! En mochte ik maar, zoo even, door Gods beschik, u, peretakken geven nen toovertik; 't en zou geen pere krommen uw hout, voortaan: veel liever zie 'k de blommen, eer ze opengaan.
Zij steunt op een knoestigen stok en schenkt gele blâren, die in goud veranderen. Wanneer in de lente en in den herfst ijle nevelgedaanten uit het gebergte opstijgen, wanneer "der Wald raucht", dan pleegt men te zeggen: "Das Buschweibchen kocht".
"Leiden, lief, heerlijk Leiden," zong 't in haar; "wat ben-je mooi en stil in 't licht; wat lig-je gedwee in den zonneschijn. Hoe láát je je leven." En dan weer: "Wereld, mooie wereld, wat ben-je licht! wat is alles mooi: ieder grasje, de verkleurde blaren, 't water, de hemel.... Heerlijke wereld, hoe blij ben ik, dat ik leef."
Staat achter, o nijdig geweld van den winter; de boomen slaan uit, en zoo zaan herbegint er weêr blijdag gevierd te zijn. Wreede, verhuist! 2 Weldra, spoedig. Geluwgroene legerscharen, honderdduizend, waar vandaan zijt gij, vastgevoette blâren, komen op de boomen staan?
En overal zijn de blaren aan de boomen en bloeien de schoonste bloemen en ik heb waarachtig citroens en apelsiens aan de takken zien hangen, percies lijk of de oude schoolmeester Cattoir ons verteld heeft. Welnu, beminde vrouw, ik ben eindelijk toegekomen in eene kleine stad waar de baron en de baronesse mij naar mijne kamer geleid hebben.
Het is zoo iets heerlijks, 's nachts in 'n bakje of op de kroeg. Of 'n fijn dinertje na 'n examen." "Je hebt dus nog al plezier in je leven?" Hij lachte, en tikte z'n paard even op den hals: "Ken-je "Rotte Blaren", die bundel studenten-versjes? Daaronder is er een, waarin wijze menschen ernstig vragen, waarom we toch zoo fuiven en jolijt maken, en drinken?
De bloemen neigden en de blaren wemelden vol kleur en groen onder den frisschen tocht van den wind en 't was of zag ze dat al den eersten keer in heur leven. 't En scheen haar niet wonderlijk of vreemd ongeloofbaar, toen Jantje en Pierke, lijk jongens die vijf jaar oud gegroeid zijn, zonder struikelen door 't prieeltje gewandeld kwamen.
Daarnaast de majestueuze breede ernst van het vorstelijk Lusignan op het Maartblad, de sombere torens van Vincennes dreigend uitstekende boven de dorre blaren van het bosch van December. Had de dichter, deze althans, een gelijkwaardig middel, om zulke gezichten te evoceeren? Natuurlijk niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek