Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 november 2025
Frerik was zijn lieveling, en Frerik was die liefde wel waardig, want, niet alleen was hij een knappe jongen en handig in het werk, maar evenzeer voor den ouden man een trouw verzorger, en dikwijls betuigde hij: dat zien liefde, bij 't leven van voader en moeder in driejen gedeild, nou allinnig veur grootvoader was.
De kastelein Hacket voegde zijne pogingen bij die zijns broeders; doch welke moeite ze beiden ook inspanden of wat ze deden gelden, jonkver Wulf wilde naar niets luisteren en betuigde dat zij tot het einde toe het lot van Robrecht zou deelen. Mher Sneloghe greep haar de handen en zeide op smartelijken toon: "Dakerlia, ik bid u, wees beter beraden!
De resident, die slechts was meegekomen om den nieuwen adsistent-resident in zyn ambt te bevestigen, gaf den wensch te kennen nog dienzelfden dag naar Serang terugtekeeren: Omdat. Hy. Havelaar betuigde insgelyks bereid te zyn tot allen spoed ... Het. Zoo. Druk. Had. ...en de afspraak werd gemaakt, dat men daartoe over een half uur in de groote voorgalery der woning van den Regent zou by-eenkomen.
Ik betuigde hem myne dank-erkentenis, niet alleen voor alle de geschikte gelegenheden, welken hy my bezorgd had, om dien arbeid aan te vullen, maar ook voor het allervriendelykst onthaal, het welk ik, geduurende myn verblyf in Guiana, van hem genoten had.
Hieg heb ik een pgachtig boek in een fgaaien band, en dat boek geef ik jou, Jan van deg Vliet, omdat ik tot mijne vgeugde gezien heb, dat jij vlugste van allen zijt. Hieg, mijn jongen, lees eg pgettig in! Het heet Gobinson Cgusoë.» Met een hoog rood gelaat van blijdschap nam Jan het prachtige boek aan. Mijnheer Denappel drukte hem de hand en Jan betuigde zijn dank.
Weder hergalmden de schelle tonen van bazuinen en trompen; weder hieven de kanunniken in de tusschenpoozingen plechtige lofzangen aan; maar de menigte, nog ontroerd en treurig over het gebeurde, bleef koel en betuigde slechts haren eerbied door zich, bij het voorbijrijden van den vorst, diep te buigen.
Zoo vroolijk zoo aardig in 't spreken; hij deed aan de muziek, hij reciteerde, alsof Flitz niet even zoogoed aan beide deed! hij had een paar allerliefste kneveltjes alsof Flitz ook geen kneveltjes kon laten staan, al waren ze dan zoo zwart niet. "In één woord," betuigde mevrouw ten slotte: "een goed voorbeeld voor onze dorpsjongeheeren; zoo heel en al Fransch."
Zij dacht aan jonkvrouw Anna, het mooi, lief meisje van 't kasteel, dat haar altijd zooveel vriendelijkheid betuigde en dat zij, na dien middag op de slijting, niet meer had teruggezien. Had die haar dan vergeten en verlaten?
Hoezeer eer- en heerschzucht zijn hart vervulden, blijkt daaruit, dat hij betuigde "liever de eerste in een vergeten dorp dan de tweede in Rome te willen zijn." Toen hij het standbeeld, ter eere van Alexander den Grooten opgericht, beschouwde, riep hij uit: "Toen gij zoo oud waart als ik, hadt gij reeds de wereld veroverd en ik, ik heb nog niets gedaan!"
"Vier zijn er geweest, zoo niet vijf," betuigde Don Quichot opnieuw. "Nu, dan moet ik zeggen, dat ge er leelijk zijt afgekomen," zeide de schildknaap; "want aan deze zijde hebt gij beneden nog maar twee en een halven tand en boven geen een meer: daar is alles glad weggeschoren." "Ongelukkige, die ik ben!" riep Don Quichot bij dit bericht bedroefd uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek