Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Bleek besloten ligt nog de dag, maar in zijn blankheid en nauw gebroken rust spiegelt hij de voorbijgegane en de naderende uren in een witten nevelspiegel van trillende onzekerheid en onwezenlijkheid. Dagschemering, morgenstond van herinnering, van berouw, van voorgevoelens!
De wolken dreven met de snelheid van schepen, die door den storm voortgestuwd worden. De groote hetman drukte de hand tegen zijn voorhoofd, terwijl er een pijnlijke trek om z'n mond kwam. De tegenwoordigheid van zijn gast hinderde hem. Als die zijn gedachten eens kon lezen... Wat zou hij dan zien? Verwarring, besluiteloosheid, bitter berouw. Wat te doen? Wat te besluiten?
Hij schreef op zijn doodbed een stuk, getiteld "Het Berouw van Robert Greene", en voltooide nog een ander, later te vermelden werkje, waarbij ook nog een brief aan zijn vrouw afgedrukt is, een smeeking om vergiffenis, terwijl hij haar tevens verzocht den schoenmaker, door wiens vrouw hij zoo goed opgepast was, schadeloos te stellen.
Zij wilde gedurende den tijd van haar leven, die haar nog restte, trachten om door berouw en zelfverloochening vergeving te vinden voor hare zonde. Dit zou haar echter gemakkelijker vallen, indien zij de overtuiging bezat, dat Lanceloet niet in hare nabijheid vertoefde en ginds in zijn eigen land zich een nieuw leven trachtte te scheppen.
Indien vader één van ons bij ongeluk doodt in plaats van de ooievaars, zal het een goede les voor hem zijn, en zal hij zeker berouw hebben over zijn snood gedrag, dat in strijd is met de zachtmoedige leerstellingen van Buddha." Dien nacht ging de man naar het strand, en de bewolkte lucht maakte het voor hem moeilijk, ooievaars te herkennen.
Kortom, het zijn vriendelijke dieven en hoffelijke roovers; maar het is altijd het gelukkigst hen te ontmoeten, als zij het meest in nood zijn." "Hoe zoo, Wamba?" vroeg de ridder. "Wel, dan hebben zij eenig berouw, en willen hun zaken gaarne met den Hemel vereffenen. Maar wanneer de balans opgemaakt is, dan zij de Hemel hem genadig, met wien zij eene nieuwe rekening openen!
Zij voelde zich zoo somber, zoo onuitsprekelijk ongelukkig en ze had het meest lust de armen om Abraham heen te slaan en uit te schreien. Maar aan tafel werd geen woord gesproken. Abraham boog zich geheel door berouw verslagen over zijn soep. En op dat oogenblik leek hij weinig op dien bleeken held, die met gebalde vuist tegenover den leeraar stond en hem een duivel noemde.
Maar het is al die ellende ... iets ... berouw ... en dan die ontzettende angst! Angst? Wat voor angst? Wat meen je? OSWALD. O, je moet me niets meer vragen. Ik weet het niet. Ik kan het je niet beschrijven. OSWALD. Wat wil je gaan doen? MEVR. ALVING. Ik wil dat mijn jongen vroolijk zal zijn, dat wil ik. Meer champagne. Een heele flesch. OSWALD. Moeder!
Zij wachtte op de terugkomst van den monnik, met het voornemen, om hem aan te spreken, en bij hem belangstelling voor de gevangenen te verwekken. De lezer heeft zoo even vernomen, hoe slecht zij slaagde. Wat weegt, Ellendige! u op 't hart, Dan euveldaân, berouw en smart? Gij kent uw lot, uw schuld is klaar, Maar kom, 't verhaal, begin het maar!
Wat baatte hem zijn bitter berouw en verlangen? Hij had gezondigd tegen den wil zijner liefste, hij had haar verwaarloosd en vergeten in de blinde jacht naar eer en aanzien en nu had hij voor altijd haar verloren, zonder wie zijn bestaan voor hem geen waarde had! Wat zou hij nog langer blijven voortleven? Liever dood, dan deze kwellende eenzaamheid!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek