Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
"Drie uur in den regen gestaan," zeide de predikant verbaasd "al dien tijd heeft Squire Davies buiten de deur gewacht! Waarom?" "Omdat hij zoo ongerust over Beatrice was, en niet wilde binnenkomen, denk ik." "Zoo ongerust over Beatrice ei, zoo ongerust over Beatrice! Zou je denken, Elisabeth hm je weet, Beatrice ziet er goed uit iedereen zegt dat zij schoon is "
"De damesgalerij, juffrouw?" vroeg een stem; "uw toegang-kaartje als 't u belieft, maar ik geloof dat er wel geen plaats meer zal zijn." Dit was een nieuwe verlegenheid. Beatrice had geen toegang-kaartje. Zij had niet gedacht dat het noodig was. "Ik heb geen toegangkaartje," zeide zij. "Ik wist niet dat ik er een hebben moest. Kan ik niet zonder binnenkomen?"
Hij zag haar aan, totdat zij de oogen nedersloeg. "Dat weet de Hemel!" antwoordde hij droevig. "Laten we naar binnen gaan," zeide Beatrice, op een gedwongen toon, "de avondlucht is kil geworden." Hoofdstuk XV. Alleen maar goeden nacht. Nog vijf dagen verliepen, maar al te snel, en Maandagochtend was weder gekomen. Het was de 22ste October, en de najaarszittingen begonnen den 24sten.
Dat was misschien niet vriendelijk, maar de jeugd is soms wreed. En zoo verliep jaar op jaar, totdat Beatrice eindelijk wist dat er een crisis ophanden was. Zelfs de traagste en beschroomdste minnaar moet er eindelijk voor uitkomen, als hij het ernstig meent, en Owen Davies meende het zeer ernstig.
Jane heeft weer een aanval van razernij en spreekt over de hel en zoo wat, en de dokter zegt dat zij sterft. Kunt gij komen, juffrouw, en zien of gij iets doen kunt om haar tot bedaren te brengen? De dokter zegt dat het een zaak van leven of dood is." Beatrice glimlachte droevig; zaken van leven of dood waren in de lucht. "Ik zal komen," zeide zij, "maar ik kan niet lang blijven."
"Zijt gij het," zeide zij eindelijk, "of is het weer een droom?" "Ik ben het, Beatrice!" antwoordde hij, verbaasd. Met een krachtige poging herstelde zij zich. "Waarom hebt ge mij dan zoo verschrikt?" vroeg zij. "Dat was onaardig o, ik bedoelde niet iets knorrigs te zeggen. Wat heb ik gezegd? Ik ben het vergeten. Ik ben zoo blijde dat gij gekomen zijt!"
De geestvervoering ging voorbij, de ziel verheffende gedachten werden al nauwer en flauwer, als de wegstervende echo's van een harp, en eindelijk, door de hevigheid harer aandoeningen uitgeput, legde Beatrice zich te bed en viel weldra in slaap.
Beatrice was vroolijk van aard, en zij waren nooit om stof tot gesprek verlegen, want er was veel overeenstemming tusschen hen. In boekenkennis won Beatrice het van hem, want zij had niet alleen veel gelezen, maar zij onthield ook goed wat zij gelezen had en wist het te pas te brengen. Zij had ook een scherp onderzoekingsvermogen.
Beatrice zeide haar dat zij had besloten in zekere lessen een verandering te brengen. De Woensdagsche rekenles was tot dusverre vóór de taalles geweest. Dat wilde zij juist andersom hebben, en daar gaf zij haar redenen voor op. De hoofdonderwijzeres was het met haar eens, en Beatrice gaf haar de hand en wenschte haar goeden avond.
Ik heb haar in geen weken gezien." Nu deed Betty een lang verhaal. Mijnheer Granger en Miss Elisabeth waren van huis, en zouden eerst over twee uren terugkomen. Miss Beatrice was gisterennamiddag uitgegaan en niet thuisgekomen om thee te drinken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek